αναφέρεται πολλές φορές µε την αγγλική του ονοµασία, αποτελεί µία πολύ
καλή εναλλακτική καλλιέργεια που µπορεί να καλλιεργηθεί σε όλα τα σηµεία
της χώρας µας από την Κρήτη µέχρι τον Έβρο λόγω του ότι περιλαµβάνει
ποικιλίες που έχουν µεγάλη προσαρµοστικότητα στο κλίµα και κυρίως
υπάρχουν ποικιλίες που έχουν ανάγκη από περισσότερο ή λιγότερο χειµερινό
ψύχος για να αναπτυχθούν και να δώσουν ικανοποιητική παραγωγή.
Σύµφωνα µε στοιχεία του FAO, το µύρτιλλο καλλιεργείται κυρίως σε 16 χώρες.
Οι ΗΠΑ ευρίσκονται στην πρώτη θέση των παραγωγών χωρών µε το 52% της
παγκόσµιας παραγωγής. Στην δεύτερη θέση ευρίσκεται ο Καναδάς µε το 32%
της παγκόσµιας παραγωγής ενώ στην συνέχεια ακολουθούν οι ευρωπαϊκές
χώρες Πολωνία, Ολλανδία, και Ουκρανία.
Το µύρτιλλο διακρίνεται για τους υπέροχους καρπούς του τόσον από
γευστικής απόψεως όσον και λόγω της µεγάλης τους περιεκτικότητας σε πολύτιµες ουσίες για την υγεία του ανθρώπου, όπως είναι οι αντιοξειδωτικές
ουσίες, οι βιταµίνες, τα ανόργανα άλατα κλπ. Οι καρποί του µύρτιλλου έχουν
ένα πολύ χαρακτηριστικό µπλε χρώµα, καταναλώνονται δε ως νωποί αλλά
και ως καταψυγµένοι ή και µεταποιηµένοι.
Η γενική τάση που υπάρχει σήµερα σε παγκόσµιο επίπεδο είναι να
αυξάνονται συνεχώς οι καλλιεργούµενες εκτάσεις µε το δενδρώδες µύρτιλλο
(Vaccinium corymbosum). Επίσης παρατηρείται συνεχής αύξηση της
καταναλώσεως των προϊόντων µεταποίησης του. Στην αύξηση αυτή, µεγάλο
ρόλο παίζουν τα νέα προϊόντα µε βάση το µύρτιλλο τα οποία η µεταποιητική
βιοµηχανία, παρουσιάζει συνεχώς στην κατανάλωση και τα οποία
κυκλοφορούν στις διεθνείς αγορές. Πολύ σηµαντικοί παράγοντες της
ανάπτυξης της κατανάλωσης των προϊόντων του µύρτιλλου αποτελούν
επίσης οι πολύτιµες θεραπευτικές του ιδιότητες, οι οποίες τα τελευταία χρόνια
έγιναν ευρέως γνωστές µέσα από διάφορες επιστηµονικές µελέτες.
Όσον αφορά την εξέλιξη της πορείας των τιµών παραγωγού, αυτές έχουν µία
διαρκή αύξηση, πράγµα που αποτελεί σηµαντικό κίνητρο για την επέκταση
της καλλιέργειας του µπλούµπερρυ στις χώρες που καλλιεργείται, αλλά και σε
εκείνες που σκοπεύουν την ανάπτυξη της καλλιέργειας του. Τα προϊόντα του µύρτιλλου (καρποί, φύλλα) αποτελούν την πρώτη ύλη σε
πολλές βιοµηχανίες τροφίµων (χυµοί, µαρµελάδες, αρτοσκευάσµατα, εσάνς,
κλπ) φαρµακοβιοµηχανίες, βιοµηχανίες καλλυντικών, βιοµηχανίες
λειτουργικών τροφίµων κλπ.
Κλίµα και έδαφος
Το µπλούµπερρυ είναι ένας θάµνος µε ύψος 1,5-1,8 µέτρα ο οποίος προτιµά
περιοχές µε µεγάλη ηλιοφάνεια, αλλά µπορεί να ανεχθεί και την µερική
σκίαση. Η επικονίαση των ανθέων του µύρτιλλου, εξασφαλίζεται µε τα έντοµα
και κυρίως µε τις µέλισσες.
Το µύρτιλλο φύεται σε µία µεγάλη ποικιλία κλίµατος. Το φυτό αυτό είναι
ανθεκτικό πολύ στο ψύχος, µπορεί να επιζήσει σε θερµοκρασίες -28
ο
C ή και
χαµηλότερες ακόµη.
Το κλίµα της Ελλάδας είναι κατάλληλο για την καλλιέργεια του µπλούµπερρυ.
Προσοχή χρειάζεται µόνο στην επιλογή της κατάλληλης ποικιλίας που πρέπει
να καλλιεργηθεί. Στη Βόρεια Ελλάδα µπορούν να καλλιεργηθούν ποικιλίες
που απαιτούν µεγαλύτερα ποσά χειµερινού ψύχους για να αρθεί ο λήθαργος
των οφθαλµών τους ενώ στην Νότια Ελλάδα ποικιλίες που απαιτούν
µικρότερα ποσά χειµερινού ψύχους.
Το ιδανικό έδαφος για το δενδρώδες µύρτιλλο είναι το ελαφρό αµµώδες ή
χαλικώδες έδαφος που είναι πλούσιο σε οργανική ύλη, και το οποίο έχει µία
ελαφρά κλίση, αλλά έχει πολύ χαµηλό ρΗ (ρΗ 4,8-5,2). Το έδαφος πρέπει να
στραγγίζει καλά και να περιέχει τουλάχιστον µία περιεκτικότητα 4-5% σε
οργανική ουσία.
Το µύρτιλλο δεν ανέχεται την υψηλή στάθµη του υπεδάφιου ύδατος. Σε καµία
περίπτωση δεν πρέπει ο υπεδάφιος ορίζοντας του νερού να φθάνει µέχρι τα
30-40cm από την επιφάνεια του, επειδή αυτό θα είναι καταστροφικό για τα
φυτά. Το ριζικό του σύστηµα επειδή είναι επιφανειακό και περιορισµένης
ανάπτυξης, είναι πολύ ευαίσθητο στην ασφυξία όταν το έδαφος κατακλύζεται
από τα νερά.
Μερικά είδη εδαφών, λόγω του ότι το ρΗ τους είναι σχετικά υψηλό, απαιτούν
µία διαδικασία όξυνσης και µείωσης του ρΗ τους, πριν από το φύτεµα των
δενδρυλλίων. Αυτή η όξυνση γίνεται µε τη χρησιµοποίηση θείου σε σκόνη ή τύρφης και είναι σχετικά εύκολη εργασία, λόγω του µικρού βάθους στο οποίο
αναπτύσσεται το ριζικό του σύστηµα.
Η καλλιέργεια του µύρτιλλου
Η καλλιέργεια του µύρτιλλου, απαιτεί την καλή κατεργασία του εδάφους πριν
από το φύτεµα και την εγκατάσταση της καλλιέργειας.
Στην καλλιέργεια του µύρτιλλου χρησιµοποιούνται ορισµένα οργανικά
βελτιωτικά (τύρφη, πριονίδια, κλπ) που τοποθετούνται σαν εδαφοκάλυψη
στην επιφάνεια του εδάφους ή ενσωµατώνονται γύρω από τα φυτά του
µύρτιλλου. Τα οργανικά αυτά βελτιωτικά, παίζουν ένα πολύ σηµαντικό ρόλο
στην καλλιέργεια του µπλούµπερρυ. Πέραν του εµπλουτισµού του εδάφους σε
οργανική ουσία, διατηρούν την υγρασία και τη θερµοκρασία του εδάφους
σταθερή, ενώ εµποδίζουν το φύτρωµα πολλών ζιζανίων, συµβάλλουν στη
διατήρηση του ρΗ, κ.α
Η φύτευση του δενδρώδους µύρτιλλου γίνεται κατά προτίµηση την άνοιξη. Σε
περιοχές όµως της νότιας και νησιωτικής Ελλάδος µπορεί να φυτευτεί την
περίοδο Οκτωβρίου- Μαρτίου. Τα φυτά µπορούν να είναι σε γλάστρες, ή να
είναι γυµνόριζα. Θα πρέπει κανείς να έχει υπόψη του ότι, οι ρίζες του
µύρτιλλου είναι πολύ λεπτές και αποξηραίνονται πολύ εύκολα όταν
ευρίσκονται απροστάτευτες στον αέρα. Τα φυτάρια πρέπει να είναι υγιή και
εύρωστα και να έχουν ηλικία 1-3 ετών. Τα φυτά που δίνουν τα καλύτερα
αποτελέσµατα είναι αυτά που έχουν ηλικία 12-18 µηνών και αποτελούνται από 2-4 µικρούς βραχίονες και φθάνουν σε ύψος 30-45cm. Τα δενδρύλλια
του µπλούµπερυ που έχουν µικρότερη ηλικία (6 µηνών) παρουσιάζουν
πολλές απώλειες ενώ τα πιο ηλικιωµένα είναι πιο ακριβά, αλλά όµως έρχονται
σε παραγωγή ενωρίτερα. Οι αποστάσεις φυτεύσεως ποικίλουν από 1,5 - 2,0
m επάνω στη γραµµή φυτεύσεως και 2,4- 3,5m µεταξύ των γραµµών
φυτεύσεως. Ο αριθµός των φυτών συνήθως είναι περίπου 200 φυτά/
στρέµµα.
Το µπλούµπερρυ, επειδή δεν έχει µεγάλες ανάγκες σε θρεπτικά στοιχεία
µπορεί να καλλιεργηθεί σε πτωχά έως µέσης γονιµότητας εδάφη ενώ δεν
απαιτούνται µεγάλες λιπάνσεις. Στο µπλούµπερρυ, καλύτερα είναι να δίδονται
τα θρεπτικά στοιχεία µε ελαφρές και επαναλαµβανόµενες λιπάνσεις. Το άζωτο
είναι εκείνο το θρεπτικό στοιχείο που πρέπει να χορηγείται κάθε χρόνο, ιδίως
τα έτη που προβλέπεται να υπάρξει µεγάλη παραγωγή. Αν και οι ποσότητες
του αζώτου που είναι απαραίτητες στην καλλιέργεια αυτή, δεν είναι πολύ
υψηλές, το στοιχείο αυτό είναι η βάση της καλής παραγωγής. Απαιτούνται
κατά µέσο όρο 4 µονάδες αζώτου/ στρ/έτος, στις εγκατεστηµένες φυτείες
µπλούµπερρυ. Το άζωτο, κατά το 2
ο
έτος από τη φύτευση, πρέπει να δίνεται
σε ποσότητα 14-18gr/φυτό. Κάθε επόµενο έτος αυξάνεται η ποσότητα αυτή
κατά 4-6gr/ φυτό µέχρι να φθάσει στα 36-48gr/φυτό όποτε και διατηρείται
σταθερή τα επόµενα έτη. Το αζωτούχο λίπασµα πρέπει να δίδεται λίγο πριν
από την έκπτυξη των οφθαλµών. Σε αµµώδη εδάφη τα αζωτούχα λιπάσµατα
πρέπει να δίδονται σε δύο δόσεις, το 75% µε την έκπτυξη των οφθαλµών το
δε υπόλοιπο 25% µετά την πτώση των πετάλων. Το µπλούµπερρυ απορροφά
το αζωτούχο λίπασµα κατά το µεγαλύτερο µέρος του υπό αµµωνιακή µορφή,
σε αντίθεση µε τα περισσότερα φυτά που το απορροφούν υπό νιτρική µορφή.
Η θειική αµµωνία (21-0-0) χρησιµοποιείται κατά προτίµηση, όταν το ρΗ του
εδάφους είναι υψηλότερο από το 5 και η ουρία εάν το ρΗ είναι χαµηλότερο
από το 5.
Η καλλιέργεια του µπλούµπερρυ, απαιτεί µικρές ποσότητες φωσφόρου και
καλίου. Για το φωσφόρο, καλό είναι να δίνεται πριν από τη φύτευση των
δενδρυλλίων του µπλούµπερρυ. Η χρησιµοποίηση του υπερφοσφωρικού
λιπάσµατος (0-20-0) κατά την εγκατάσταση του µπλούµπερρυ αποτελεί µία
καλή φωσφορική λιπαντική πρακτική. Οι ποσότητες που πρέπει να
χρησιµοποιηθούν πρέπει να είναι τουλάχιστον 30kg/στρ. Για το κάλιο, συνιστάται η καλιούχος λίπανση να γίνεται το φθινόπωρο µε 4-6
kg/στρ µε θειο- καλιο-µαγνησιούχο λίπασµα.
Οι ρίζες του µπλούµπερρυ, είναι λεπτές και νηµατώδεις δεν έχουν
απορροφητικά τριχίδια. Λόγω της επιφανειακής ανάπτυξης του ριζικού
συστήµατος απαιτείται, το έδαφος να έχει µία ικανοποιητική υγρασία καθ’ όλη
την διάρκεια της ανάπτυξης του φυτού. Η κανονική άρδευση εξασφαλίζει την
οµαλή βλάστηση και την καλή απόδοση των φυτών σε καρπούς. Ενδεικτικά
µπορούµε να πούµε ότι, το µπλούµπερυ, έχει ανάγκες σε νερό που είναι
τουλάχιστον 25mm την εβδοµάδα µέχρι τις αρχές του Σεπτεµβρίου. Εάν δεν
βρέχει πρέπει απαραιτήτως το µύρτιλλο να αρδεύεται. Το φυτό αυτό δεν
ανέχεται την ξηρασία, αλλά και η περίσσεια του νερού ιδίως κατά την περίοδο
της ωριµάνσεως των καρπών µπορεί να είναι καταστροφική. Έχει
παρατηρηθεί το σκάσιµο των καρπών κατά την περίοδο αυτή µετά από µία
έντονη βροχόπτωση. Καλή τεχνική αρδεύσεως για το µπλούµπερρυ αποτελεί
το σύστηµα της στάγδην άρδευσης.
Τα πρώτα τέσσερα χρόνια µετά το φύτεµα γίνεται ένα ελαφρό κλάδεµα που
συνίσταται κυρίως στο «άνοιγµα» του φυτού. Μετά το πέµπτο έτος, το
κλάδεµα του µπλούµπερρυ συνίσταται στην αποµάκρυνση των ασθενικών,
των µη παραγωγικών αλλά και των πολύ λεπτών βλαστών. Κατά το κλάδεµα
του δενδρώδους µύρτιλλου, πρέπει κανείς να έχει υπόψη του ότι το
µεγαλύτερο µέρος της παραγωγής προέρχεται από τους ετήσιους βλαστούς
που έχουν µήκος 15-20cm και οι οποίοι αναπτύσσονται επάνω στους κύριους
βλαστούς που έχουν ηλικία 2-6 ετών. Οι βλαστοί µε µεγαλύτερη ηλικία
θεωρούνται ότι έχουν µειωµένη παραγωγικότητα. Το καλό κλάδεµα
αποσκοπεί στο να υπάρχει ισορροπία µεταξύ των διαφόρων κατηγοριών
βλαστών από άποψη ηλικίας επάνω στο φυτό. Καλό είναι να εφαρµόζεται ο
κανόνας 1:6, δηλαδή να κλαδεύεται και να αποµακρύνεται ένας βλαστός σε
κάθε 6 παλαιούς βλαστούς ηλικίας άνω των δύο ετών.
Η καταπολέµηση των ζιζανίων της καλλιέργειας του µπλούµπερρυ, είναι µία
ετήσια καλλιεργητική εργασία που δεν πρέπει να παραλείπεται. Το έδαφος
που θα εγκατασταθεί το µπλούµπερρυ πρέπει να προετοιµαστεί καλά από τα
προηγούµενα έτη, ώστε να καταστραφούν τα περισσότερα από τα πολυετή
ζιζάνια. Οι κυριότερες µέθοδοι καταπολέµησης των ζιζανίων στις καλλιέργειες
του µπλούµπερρυ είναι οι εξής: • Με µεθόδους πρόληψης
• Με καλλιεργητικές µεθόδους
• Με βιολογικές µεθόδους
• Με µηχανικές µεθόδους
• Με χηµικές µεθόδους
Υπάρχουν πολλές καλλιεργούµενες ποικιλίες του δενδρώδους µπλούµπερρυ
στις ΗΠΑ τον Καναδά και τις άλλες χώρες που καλλιεργείται το είδος αυτό.
Από το 1960 στο Πανεπιστήµιο New–Jersey των ΗΠΑ, δηµιουργήθηκαν
πολλές ποικιλίες όπως είναι η Berkeley, η Bluecrop και η Bluejay. Το
Πανεπιστήµιο της Minnesota (ΗΠΑ) τα τελευταία 30 χρόνια δηµιούργησε
επίσης πολλές ποικιλίες. Μερικές ποικιλίες αποτελούν υβρίδια µεταξύ του
Vaccinium corymbosum και του Vaccinium angustifolium όπως είναι η
Nortblue, Northsky και η Northcountry. Το Πανεπιστήµιο του Michigan (ΗΠΑ)
δηµιούργησε επίσης αρκετές ποικιλίες εκ των οποίων 3 νέες το 2002, τις:
Draper, Libery, Aurora. Επίσης στην Νέα Ζηλανδία δηµιουργήθηκαν πολλές
νέες ποικιλίες.
Για να επιλέξει κανείς ποια ποικιλία θα εγκαταστήσει, πρέπει να λάβει υπόψη
του πολλούς παράγοντες µεταξύ αυτών ο σηµαντικότερος είναι η
προσαρµοστικότητα της ποικιλίας στις ιδιότητες του εδάφους και στο κλίµα
της περιοχής.
Το µύρτιλλο πολλαπλασιάζεται µε σπόρους, µε χλωρά και ξυλώδη
µοσχεύµατα και µε την in vitro καλλιέργεια. Στην καλλιέργεια του δενδρώδους
µύρτιλλου, ο πολλαπλασιασµός µε σπόρο χρησιµοποιείται στην περίπτωση
που επιδιώκεται από διάφορα επιστηµονικά εργαστήρια η δηµιουργία µιας
νέας ποικιλίας ή ενός νέου υποκειµένου και από φυτωριούχους για την
παραγωγή σποροφύτων πάνω στα οποία στη συνέχεια θα εµβολιασθούν
οι επιθυµητές ποικιλίες. Για τον πολλαπλασιασµό του µπλούµπερρυ, µπορεί
να χρησιµοποιηθούν χλωρά ή ξυλώδη µοσχεύµατα. Ο χειρισµός των ωδών
µοσχευµάτων είναι πιο εύκολος, ενώ τα χλωρά έχουν το πλεονέκτηµα ότι
δίνουν αποτελέσµατα σε µικρότερο χρόνο. Επίσης σε περιοχές όπου το κλίµα
είναι πολύ ήπιο, πρέπει κανείς να προτιµήσει τα χλωρά µοσχεύµατα επειδή,
τα ξυλώδη για να µπορέσουν να ριζοβολήσουν, απαιτούν τα φυτά από τα
οποία προέρχονται να ευρίσκονται σε λήθαργο κατά την στιγµή που γίνεται η λήψη τους, ενώ πρέπει να έχουν υποστεί την επίδραση χαµηλών
θερµοκρασιών για ορισµένες ώρες ετησίως, ώστε να αρθεί ο λήθαργος των
οφθαλµών τους, διαφορετικά δεν εκπτύσσονται.
Το µπλούµπερρυ έχει διάφορους εχθρούς και ασθένειες. Οι κυριότερες
ασθένειες είναι: ∆ιάφορες ιώσεις, όπως αυτή που προκαλεί ο ιός του
νεκρωτικού µαυρίσµατος (BIScV), η φαιά σήψη, η ανθράκνωση, το
βακτηριακό κάψιµο, η µονίλια, η αλτερνάρια, ο καρκίνος του λαιµού, κλπ.
Επίσης οι κυριότεροι εχθροί είναι, µερικά είδη αφίδων όπως η αφίδα του
µύρτιλλου, ο ραγκολέτις, µερικά έντοµα του εδάφους, όπως η µηλολόνθη,
διάφορα κοκκοειδή, κλπ.
Τα πτηνά είναι ένας σοβαρός εχθρός του µπλούµπερρυ, επειδή ο καρπός του
αποτελεί εξαιρετική τροφή για πολλά από αυτά (καταναλώνεται το 5% της
ετήσιας παραγωγής των φυτών από τα πτηνά). Ο εχθρός αυτός
αντιµετωπίζεται µε διάφορα µέσα όπως: Με δίχτυα, µε µηχανισµούς θορύβου,
σκιάχτρα, κλπ.
Η συγκοµιδή των καρπών του µπλούµπερρυ είναι σταδιακή και συνήθως
γίνεται µε τα χέρια. Συνήθως η συγκοµιδή κάθε ποικιλίας γίνεται σε 4-8
«χέρια». Επειδή το µπλούµπερρυ καλλιεργείται σε γραµµές, η µηχανική
συγκοµιδή του είναι εύκολη. Χρησιµοποιείται για την συγκοµιδή των καρπών
του ένας µηχανισµός δονήσεως ο οποίος συνοδεύεται από ένα σύστηµα
συλλογής των καρπών που πέφτουν.
Όσον αφορά τα οικονοµικά στοιχεία της καλλιέργειας του µύρτιλλου η
οικονοµική ανάλυση λαµβάνει υπόψη της τα εξής στοιχεία:
• Αριθµός των φυτών που φυτεύονται ανά στρέµµα: 200.
• ∆ιάρκεια καλλιέργειας: 30 έτη.
• Πρώτη συγκοµιδή: από το 3
ο
έτος.
• Μέση απόδοση καρπών : 1000 kg/ στρ.
• Κόστος συγκοµιδής καρπών µε τα χέρια: 700- 1000€/στρέµµα
• Τιµή πωλήσεως καρπών: 4-5€ /κιλό
• Ποσότητα καρπών που συγκοµίζει ένας εργάτης µε τα χέρια:5kg/ ώρα.
• ∆ιάρκεια ωριµάνσεως: 3-6 εβδοµάδες, ανάλογα µε την ποικιλία.
• Περίοδος συγκοµιδής: Ιούλιο- Σεπτέµβριο. Το κόστος εγκατάστασης ενός στρέµµατος δενδρώδους µύρτιλλου
υπολογίζεται σε 900-1000€/στρέµµα. Το ετήσιο κόστος καλλιέργειας,
συντήρησης και συγκοµιδής των καρπών ενός στρέµµατος µπλούµπερρυ σε
πλήρη ανάπτυξη ανέρχεται περίπου σε 1500€ /στρέµµα, λαµβάνοντας δε
υπόψη ότι τα έσοδα που µπορεί να έχει κανείς από αυτή την καλλιέργεια είναι
περίπου 4000- 5000€/ στρέµµα, το καθαρό οικονοµικό αποτέλεσµα µπορεί να
φθάνει µέχρι 2800-3400€ /στρέµµα.
Φαρµακευτικές- χηµικές ιδιότητες και χρήσεις
Ο καρπός του είναι ένας καρπός που διακρίνεται για την ελαφρά του
περιεκτικότητα σε σάκχαρα και θερµίδες ενώ είναι πλούσιος σε φυτικές ίνες
και αντιοξειδωτικά, είναι δε χαρακτηριστικές οι διουρητικές του ιδιότητες. Οι
καρποί του είναι πλούσιοι σε υδροδιαλυτές βιταµίνες, σε κιτρικό και µηλικό
οξύ, αλκαλοειδή, ανθοκυανοσίνες, σε πεντοζιδινικές βάσεις και τανίνες. Οι
ουσίες αυτές έχουν αντισηπτικές, αντι-διαρροϊκές και αντι-αιµορραγικές
ιδιότητες.
Είναι καρποί οι οποίοι διακρίνονται για τις πλούσιες αντιοξειδωτικές τους
ουσίες, µε όποια µέθοδο και αν τις µετρήσουµε. Μεταξύ 38 διαφορετικών
φρούτων και λαχανικών που αναλύθηκαν, το µπλούµπερρυ κατέχει την 2
η
θέση όσον αφορά την µέθοδο που µετρά τις µονάδες ORAC.
Η περιεκτικότητα του σε θερµίδες είναι περίπου 50 kcal /100 g καρπού,
δηλαδή είναι ένας καρπός που δίνει µέτρια ποσότητα ενέργειας.
Η ελαφρά του περιεκτικότητα σε σάκχαρα και η µεγάλη του περιεκτικότητα σε
νερό το καθιστούν εύγευστο, δροσιστικό ενώ ο χυµός του είναι πολύ
δροσιστικός.
Η παρουσία των φυτικών ινών που περιέχει εκ των οποίων το 70% είναι
αδιάλυτες, το καθιστούν πολύ καλό καρπό για τη λειτουργία της πέψης των
τροφών. Οι ίνες του µπλούµπερρυ αποτελούνται κυρίως από πηκτίνες.
Τα οργανικά οξέα που περιέχει (µηλικό οξύ και κυρίως κιτρικό οξύ) του δίνουν
τη χαρακτηριστική γεύση που έχει ο καρπός του.
Πρόσφατες έρευνες έδειξαν την αντικαρκινική δράση µερικών ουσιών του
µπλούµπερρυ κυρίως όσον αφορά την παρεµπόδιση του πολλαπλασιασµού
των καρκινικών κυττάρων. ∆ιάφορες µελέτες έχουν δηµοσιευθεί µε ικανοποιητικά αποτελέσµατα όσον αφορά την αντικαρκινική προληπτική
δράση του µπλούµπερρυ, κυρίως του καρκίνου του στόµατος, του στήθους,
του παχέος εντέρου και του προστάτη.
Πολλές επιδηµιολογικές µελέτες έδειξαν ότι τα αντιοξειδωτικά του
µπλούµπερρυ παρέχουν προστασία στο ηλικιωµένο άτοµο από νευρο-
εκφυλιστικές ασθένειες που συνδέονται µε την γήρανση του ατόµου όπως η
νόσος Alzheimer και η Parkinson.
Επίσης έχει αποδειχθεί ότι το µύρτιλλο βελτιώνει την όραση και κυρίως την
νυκτερινή όραση. Κατά το ∆εύτερο Παγκόσµιο Πόλεµο, οι πιλότοι της
πολεµικής αεροπορίας της Αγγλίας (ΡΑΦ) κατανάλωναν µεγάλες ποσότητες
γλυκών ή µαρµελάδες από µύρτιλλο, κυρίως πριν από τις νυκτερινές τους
εξορµήσεις µε σκοπό να βελτιώσουν την όραση τους.
Τα αφεψήµατα του µπλούµπερρυ (φύλλων και καρπών) έχουν
χρησιµοποιηθεί από παλιά για την αντιµετώπιση της διάρροιας, της
δυσπεψίας και της ναυτίας.
Επίσης τα φύλλα και οι καρποί του µπλούµπερρυ είναι ισχυροί
αντικολοβακτηριδιακοί παράγοντες και είναι κατάλληλοι για την αντιµετώπιση
της κυστίτιδας που προκαλείται από Escherichia Coli στο ουροποιητικό
σύστηµα κυρίως στα πρώτα στάδια της µόλυνσης, αλλά και προληπτικά σε
άτοµα που υποφέρουν από χρόνιες κυστίτιδες.
Οι καρποί του µπλούµπερρυ αλλά κυρίως τα φύλλα του, έχουν
χρησιµοποιηθεί από την παραδοσιακή ιατρική για την αντιµετώπιση του
διαβήτη. Τα φύλλα του µπλούµπερρυ έχουν την φήµη ότι προκαλούν
υπογλυκαιµία όταν καταναλώνονται σαν αντιδιαβητικά αφεψήµατα.
Η µεταποίηση του µύρτιλλου
Σύµφωνα µε στοιχεία του Υπουργείου Γεωργίας του Καναδά, το
µπλούµπερρυ κατά 85% πωλείται σαν νωπό ενώ από τις ποσότητες που
µεταποιούνται κατά το µεγαλύτερο ποσοστό τους (90%), απλώς και µόνο
καταψύχεται. Υπάρχουν βέβαια και διάφοροι άλλοι τρόποι µεταποίησης της
παραγωγής του µπλούµπερρυ.
Οι µέθοδοι µεταποίησης του µπλούµπερρυ είναι οι εξής: • Η κατάψυξη. Η µέθοδος αυτή αποτελεί την πιο συνηθισµένη µέθοδο
µεταποίησης των καρπών του µπλούµπερρυ που µεταποιείται.
• Η αφυδάτωση αποτελεί µία µέθοδο που χρησιµοποιείται στις
περισσότερες χώρες που παράγουν το µπλούµπερρυ.
• Η µεταποίηση µε σκοπό την παραγωγή γαρνιτούρας για τις τάρτες,
κέικ κλπ.
• Η παραγωγή γλυκών
• Η παρασκευή συµπυκνωµένου χυµού.
• Η µεταποίηση µε σκοπό την δηµιουργία νέκταρος.
• Η παρασκευή αιθέριων ελαίων
• Η παρασκευή γιαουρτιού, κλπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου