Ένα ηλιόλουστο χειμωνιάτικο μεσημέρι, με τις φωτεινές
ακτίνες να ζεσταίνουν τα πρόσωπα και τη διάθεσή μας ξεκινήσαμε εκδρομή για τον
κάμπο της Μακεδονίας, στην καρδιά της Ημαθίας. Ο προορισμός άγνωστος για εμάς,
ίσως και για αρκετούς κατοίκους της περιοχής. Ένα όνομα μόνο ο οδηγός μας:
Ντελιμάνι. Στη διαδρομή εικόνες οικείες περνούν πλάι μας, καθώς το αμάξι
διασχίζει τα στενά δρομάκια των χωριών. Χωράφια με δέντρα γυμνά, θερμοκήπια,
σπίτια χαμηλά, όλα τα αφήνουμε δίπλα μας, πίσω μας. Ταμπέλες πουθενά για να μας
καθοδηγήσουν. Μια ερώτηση όμως στους ανθρώπους του χωριού, που απαντούν πριν
καν τους πούμε τι ψάχνουμε, είναι αρκετή. Και εκεί που λες ότι βρίσκεσαι στη
μέση του πουθενά και ότι αποκλείεται να υπάρχει κάτι έστω για να ξαποστάσεις,
τότε είναι που το βλέπεις μπροστά σου. Ένας επίγειος παράδεισος,
διάσπαρτος από
ψηλά δέντρα, που έχουν στρώσει το δικό τους ξεχωριστό τάπητα από τα νοτισμένα
φύλλα, έτοιμο να υποδεχτεί τον τυχερό επισκέπτη, παγκάκια, κιόσκια, μια μικρή
παιδική χαρά, η αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας για μικρούς και μεγάλους. Η
μαγεία και το θαύμα του Θεού μας υποδέχονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου