Έχει χρώμα το μέλλον της πιπεριάς.

Σε μια πολλά υποσχόμενη καλλιέργεια, με σταθερά ανοδικές τάσεις στη ζήτηση, εξελίσσεται η καλλιέργεια της χρωματιστής πιπεριάς τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας.

Βέβαια, η εγχώρια παραγωγή για την ώρα περιορίζεται σε μερικές χιλιάδες τόνους και το έλλειμμα καλύπτεται από αυξημένες εισαγωγές από την Ολλανδία, η οποία κυριαρχεί πανευρωπαϊκά στο εμπόριο πιπεριάς. Μάλιστα, οι τιμές που απολαμβάνουν οι χρωματιστές πιπεριές είναι υπερδιπλάσιες από τις πράσινες, αφού η τιμή παραγωγού ξεπερνά ακόμα και τα 2 ευρώ το κιλό, κυρίως λόγω έλλειψης του προϊόντος.

Οι προοπτικές αύξησης της συγκεκριμένης καλλιέργειας κρίνονται εξαιρετικές από καλλιεργητές και εμπόρους, υπό την προϋπόθεση ότι το παραγόμενο προϊόν μπορεί να ανταποκριθεί στις υψηλές ποιοτικές προδιαγραφές του διεθνούς εμπορίου. Μέχρι στιγμής, το μοναδικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η καλλιέργεια είναι η ανομοιομορφία στο μέγεθος των καρπών, που παρουσιάζουν ορισμένα υβρίδια στις μεγάλες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας ημέρας και νύχτας, κάτι που αναμένεται όμως να βελτιωθεί μέσα από το λανσάρισμα νέων ποικιλιών από τους οίκους σποροπαραγωγής.

Όσον αφορά την πράσινη πιπεριά ή φλάσκα, εδώ και λίγες εβδομάδες έχει ξεκινήσει η συγκομιδή από τις υπαίθριες καλλιέργειες. Η ζήτηση κινείται σε ικανοποιητικά επίπεδα και οι τιμές διαμορφώνονται μεταξύ 0,80-1,10 ευρώ το κιλό, όπως μας πληροφορεί ο γεωπόνος από την Εύβοια Φίλιππος Παπαδάς. Φέτος, η παραγωγή στην περιοχή είναι ελαφρά μειωμένη, ενώ για δεύτερη συνεχή χρονιά παρατηρείται έξαρση των προσβολών από το έντομο θρίπα, που παραμορφώνει τους καρπούς και υποβαθμίζει την εμπορική τους αξία. Στα ίδια επίπεδα κινούνται και οι τιμές της πιπεριάς τύπου κέρατο, οι οποίες σε αντίθεση με τις πράσινες, έχουν αυξημένο εξαγωγικό προσανατολισμό. Η παραγωγή τους γίνεται κυρίως σε θερμοκήπιο και οι τιμές διαμορφώθηκαν κατά τη διάρκεια του χειμώνα στα 0,50-1 ευρώ το κιλό σύμφωνα με τον έμπορο από την Κρήτη Μανώλη Χαριστάκη. Οι τιμές αυτές είναι ελαφρά χαμηλότερες από τις περσινές, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως κατά τη διάρκεια του χειμώνα, όταν το φυτό σταματάει να παράγει καρπούς, για λίγες ημέρες οι τιμές φτάνουν στο υψηλότερο σημείο των 2 ευρώ το κιλό.

Η καλλιέργεια με αριθμούς

Οι μεγαλύτεροι ανταγωνιστές της ελληνικής πιπεριάς είναι η Ισπανία, η Ιταλία και η Ολλανδία. Σε παγκόσμιο επίπεδο, η καλλιέργεια της πιπεριάς εντοπίζεται κυρίως στην περιοχή της Ασίας, αφού σχεδόν το 65% της παραγωγής προέρχεται από ασιατικές χώρες. Η Κίνα βρίσκεται στην πρώτη θέση με παραγωγή 12,02 εκατ. τόνων και 10,02 εκατ. στρέμματα, καλύπτοντας το 50% της παγκόσμιας παραγωγής. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση η καλλιέργεια είναι κυρίως θερμοκηπιακή και για τον λόγο αυτό οι εκτάσεις είναι λιγότερες και οι αποδόσεις σημαντικά υψηλότερες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Ολλανδία όπου καλλιεργούνται 12.000 στρέμματα με στρεμματική απόδοση που ξεπερνάει τους 26 τόνους.

Στην Ελλάδα καλλιεργούνται 35.000 με 40.000 στρέμματα, καθώς τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μείωση των εκτάσεων εξαιτίας της στροφής αρκετών παραγωγών στην καλλιέργεια σε θερμοκήπια. Η μέση στρεμματική απόδοση έχει αυξηθεί στους 2,5 τόνους ανά στρέμμα και η συνολική παραγωγή υπολογίζεται στους 135.000 τόνους.

Η συγκομιδή πραγματοποιείται στο επιθυμητό στάδιο φυσιολογικής ωρίμανσης, όταν ο καρπός διατηρεί ακόμα το πράσινο γυαλιστερό του χρώμα. Οι γλυκές πιπεριές συγκομίζονται κυρίως πράσινες. Από τη στιγμή που οι καρπού πάρουν το ώριμο πράσινο μέχρι και την ολοκλήρωση του αποχρωματισμού, απαιτούνται περίπου 6 εβδομάδες, γεγονός που σημαίνει τη μείωση της συνολικής παραγωγής του φυτού λόγω της μεγαλύτερης παραμονής των καρπών πάνω σε αυτό. Αυτός είναι και λόγος που οι έγχρωμες πιπεριές απολαμβάνουν σταθερά υψηλότερες τιμές. Οι καρποί πρέπει να συγκομίζονται με μέρος του μίσχου προκειμένου να αυξηθεί η μετασυλλεκτική διάρκεια, ενώ η συγκομιδή πραγματοποιείται με το χέρι, με ψαλίδι ή με μαχαίρι.

Από τον Κολόμβο

Η πιπεριά κατάγεται από τη νότια Αμερική και συγκεκριμένα από την περιοχή του Μεξικού και το Περού, όπου αρχαιολογικές ανασκαφές δείχνουν ότι οι ιθαγενείς κάτοικοι της περιοχής την καλλιεργούσαν πριν από χιλιάδες χρόνια. Στην Ευρώπη μεταφέρθηκε  από τον 16ο αιώνα και μετά από τον Κολόμβο, ενώ είναι χαρακτηριστικό πως υπάρχουν πάρα πολλές ποικιλίες πιπεριάς που διαφέρουν σε χρώμα, σχήμα και γεύση.

Κατσένιος Νίκος

Πηγή:www.agronews.gr