Η χαρά του... μυλωνά το φετινό σκηνικό στα σιτηρά.

Σκηνικό ανατιμήσεων γύρω από το αλεύρι και το ψωμί στήνουν για μια ακόμα φορά μυλωνάδες και αρτοποιοί, με αφορμή την ανοδική πορεία που σημείωσαν το τελευταίο διάστημα οι τιμές των σιτηρών στη διεθνή αγορά. Έτσι, παρά το γεγονός ότι τα σιτάρια στη συντριπτική τους πλειοψηφία «έφυγαν» νωρίς και σε χαμηλές τιμές (20 και 21 λεπτά το κιλό) από τα χέρια των παραγωγών, οι «ενδιάμεσοι» εκμεταλλεύονται με κάθε τρόπο το κλίμα στις διεθνείς αγορές και κινούνται συστηματικά στην κατεύθυνση των ανατιμήσεων και της σοβαρής επιβάρυνσης των καταναλωτών σε μια περίοδο που οι αντοχές όλων εξαντλούνται.

Οι σχεδιαζόμενες αυξήσεις στην τιμή του ψωμιού γίνεται προσπάθεια να πλασαριστούν στο κοινό με επίκληση των ...τιμών παραγωγού.

Το χειρότερο σ’ αυτή τη φάση είναι ότι για το «πέρασμα» αυτών των αυξήσεων γίνεται επίκληση των τιμών παραγωγού, όταν είναι γνωστό σε όλους όσους παρακολουθούν από κοντά τις εξελίξεις ότι οι παραγωγοί για το φετινό σιτάρι εισέπραξαν κάτι λιγότερο από την τιμή που είχαν εισπράξει τον περασμένο χρόνο. 

«Ο λύκος στην αντάρα χαίρεται» και οι γνωστοί «κερδοσκόποι» που εδώ και χρόνια νέμονται επιδέξια την αγορά αγροτικών προϊόντων και κύρια των δημητριακών, δεν άφησαν και φέτος την  ευκαιρία, με αφορμή τη χρηματιστηριακή εικόνα στις διεθνείς αγορές εμπορευμάτων και όχι την πραγματική κατάσταση στην ελληνική αγορά, να καλλιεργήσουν το έδαφος για εύκολα και γρήγορα κέρδη.

Ο «κλεφτοπόλεμος» που έχει ξεκινήσει με τη βοήθεια μάλιστα των τηλεοπτικών καναλιών, έχει επίκεντρο την εγχώρια διαμάχη για την τιμή του ψωμιού, που ταυτόχρονα δημιουργεί κλίμα για ανατιμήσεις και σε άλλες κατηγορίες αλεύρων ή και τελικών προϊόντων που διατίθενται κυρίως για την παρασκευή ζυμαρικών.

Οι «σπασμωδικές κινήσεις» των εμπλεκομένων φορέων στην ελληνική αγορά επιβεβαιώνουν για μια ακόμη φορά την απουσία σταθερού πλαισίου λειτουργίας της αγοράς, την αδυναμία των κρατικών αρχών να ελέγξουν την κατάσταση και τη δυνατότητα που προσφέρεται κάθε φορά σε λίγους «μεταπράτες» και μεταποιητές να αποκομίζουν μεγάλα οφέλη σε βάρος των παραγωγών αγροτικών προϊόντων και σε βάρος των καταναλωτών.

Έτσι, σε μια αγορά που είναι πλεονασματική και ενώ η προμήθεια των πρώτων υλών από τους παραγωγούς έχει γίνει σε τιμές πολύ χαμηλότερες απ’ αυτές που δικαιολογούνται με βάση τις σημερινές τιμές του ψωμιού και των ζυμαρικών, με την πρώτη αφορμή ανοίγει η «κερκόπορτα» των ανατιμήσεων, με θύματα βέβαια τις λιγότερο οργανωμένες ομάδες της ελληνικής κοινωνίας.

Πώς αλλιώς θα μπορούσε να παρουσιαστεί η σημερινή κατάσταση όταν είναι γνωστό ότι το περισσότερο μαλακό σιτάρι που είναι διαθέσιμο στην ελληνική αγορά, έχει αγορασθεί πριν 3 μήνες από τους παραγωγούς σε τιμές 20 και 21 λεπτών το κιλό, όταν η αντίστοιχη διεθνής τιμή διαμορφώνονταν στα 26 λεπτά το κιλό και σήμερα έχει φθάσει στα 30 λεπτά το κιλό; Σημειωτέον ότι η τιμή της φραντζόλας, δηλαδή των 350 γραμμαρίων διαμορφώνεται σταθερά τα τελευταία χρόνια περί τα 65 με 70 λεπτά το κιλό , χωρίς να λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψιν τις εξελίξεις στην αγορά της πρώτης ύλης, ειδικά όταν οι τιμές παραγωγού κινούνται σε καθοδικό κανάλι. Αρκεί να αναφερθεί ότι μετά το ανοδικό ξέσπασμα των τιμών το 2008 και για μια διετία περίπου, ενώ οι τιμές παραγωγού στα σιτηρά μειώθηκαν τουλάχιστον κατά 50%, στην Ελλάδα οι τιμές του ψωμιού συνέχισαν να παρουσιάζουν σχετική άνοδο της τάξεως του 10 με 15%.

Πανάγος Γιάννης

Πηγή:www.agronews.gr