Ο κόνδυλος :
Ο κόνδυλος της πατάτας είναι ουσιαστικά ένας τροποποιημένος βλαστός.
Η μορφή του ποικίλει. Οι ποικιλίες για τηγανιτά πατατάκια (chips) είναι συνήθως στρόγγυλες ή
στρογγυλές-οβάλ. Οι ειδικές ποικιλίες για τις γαλλικές τηγανιτές πατάτες είναι συνήθως επιμήκεις-οβάλ, ή υπερβολικά επιμήκεις (μακριές). Οι ειδικές ποικιλίες για σαλάτα είναι συνήθως επιμήκεις ή επίσης υπερβολικά επιμήκεις, συχνά με μια μικρή κλίση. Το περίδερμα του κονδύλου μπορεί να είναι κόκκινο, ρόδινο, κίτρινο, ή καφέ με φακίδια (τύπος russet). Δεν υπάρχει καμία σύνδεση μεταξύ του χρώματος του περιδέρματος και της ποιότητας της ποικιλίας. Το περίδερμα των κονδύλων μπορεί να είναι επίπεδο (νεώτεροι κόνδυλοι), με φακίδες (παλαιότεροι κόδυλοι), ή τύπου russet με φακίδια.
Το εσωτερικό τμήμα του κονδύλου διαιρείται σε δύο μέρη: το άκρο του στόλωνα και το άκρο των φύτρων.Το άκρο του στόλωνα έχει λιγότερους οφθαλμούς (θέσεις νεαρών βλαστών), χαμηλή περιεκτικότητα σε ξηρά ουσία, αλλά περισσότερες αγγειώδεις δεσμίδες. Εξαιτίας της χαμηλότερης περιεκτικότητας σε ξηρά ουσία ή σε άμυλο, το άκρο του στόλω& μαπορεί να έχει περισσότερα προβλήματα προσβολών και παθήσεων.
Επειδή το άκρο του στόλωνα είναι σχετικά φτωχό σε νεαρούς βλαστούς, από την κοπή του πατατόσπορου (σε κάποιες ποικιλίες που αναπτύσσουν εξαιρετικά μεγάλους κονδύλους, όπως η Russet Burbank αυτό το γεγονός οδηγεί σε μεγαλύτερη παραγωγή και κονδύλους) πρέπει να προσεχθεί αυτή η κατάσταση. Το μέρος του κονδύλου χωρίς οφθαλμούς (μάτια) δεν θα αναπτύξει ποτέ νεαρούς βλαστούς. Το άκρο των φύτρων του κονδύλου έχει περισσότερους οφθαλμούς, και υψηλότερη περιεκτικότητα ξηράς ουσίας. Οι οφθαλμοί μπορούν να είναι επιφανειακοί (είναι το καλύτερο και το πιο συνηθισμένο), ή να είναι βυθισμένοι.
Το εξωτερικό 1 εκατ. του κονδύλου της πατάτας περιέχει ένα δακτύλιο γύρω από τους αγγειώδεις αγωγούς. Όταν το αγγειώδες σύστημα αποχρωματίζεται ή δίνει βλέννα ή άλλο έκκριμα, ο κόνδυλος είναι μολυσμένος.
Το στέλεχος NTN του ιού PVY προκαλεί μια υαλώδη δακτυλιωτή κηλίδα μεταξύ του αγγειώδη δακτυλίου και του περιδέρματος. Αυτό ο δακτύλιος θα νεκρωθεί αργότερα.
Ανομοιογενής κατανομή περιεκτικότητας αγγειωδών και αμύλου, υπέρμετρη πτώση και κυρίως η ικανότητα της καλλιεργούμενης ποικιλίας για ιδιόμορφα γρήγορη ανάπτυξη των κονδύλων μπορεί να προκαλέσει ράγισμα στην επιφάνεια του κονδύλου. Αυτές οι αιτίες μπορεί να οδηγήσουν στην δημιουργία κούφιων τμημάτων.
Χαμηλότερη περιεκτικότητα σε ξηρά ουσία στον κόνδυλο ή σε ένα μέρος του κονδύλου μπορεί να προκαλέσει φυσιολογικές παθήσεις (υάλωση, κούφωση) και βακτηριακή προσβολή, και σ’ αυτή την περίπτωση οι κόνδυλοι δεν είναι ικανοί για μακρά αποθήκευση.
Η μέση περιεκτικότητα σε ξηρά ουσία, το χρώμα της σάρκας και του περιδέρματος, η πιθανότητα διάφορων φυσιολογικών δυσλειτουργιών και μολύνσεων από παθογόνα εξαρτάται την καλλιεργούμενη ποικιλία.
Το φύτρο:
Τα φύτρα του κονδύλου πατάτας είναι κυρίως εξαιρετικά κοντά νεαρά στελέχη. Η μορφή και το χρώμα των φύτρων είναι χαρακτηριστικά της καλλιεργούμενης ποικιλίας. Δεν υπάρχει καμία αλληλεπίδραση μεταξύ του χρώματος του φύτρου και της ποιότητας της καλλιεργούμενης ποικιλίας. Τα στελέχη αναπτύσσονται από τα φύτρα. Μερικές φορές, όταν ο κόνδυλος φυσιολογικά είναι πολύ παλιός, τα φύτρα διαμορφώνουν άμεσα μικρούς κονδύλους. Οι υγιείς νεαροί βλαστοί της πατάτας ποτέ δεν επιμηκύνονται, έχουν χαρακτηριστικό χρώμα και σχήμα, και ελαφριά κάλυψη με τρίχες σε μερικές ποικιλίες. Αν έχουν καφέ (καστανό) αποχρωματισμό ή βλεννώδη έκκριση, τότε ίσως έχουν μολυνθεί από μύκητα ή βακτήριο.
Τα φύτρα μπορούν να είναι φυσιολογικά, αποθηκευτικά ή λεπτά σαν νήματα
Η καλύτερη περίπτωση είναι όταν οι κόνδυλοι έχουν μόνο φυσιολογικά φύτρα. Είναι κοντά και χοντρά με χαρακτηριστικό χρώμα και σχήμα. Από τέτοια φύτρα συνήθως αναπτύσσονται υγιή στελέχη.
Τα αποθηκευτικά φύτρα είναι επιμήκη, χλωρωτικά, μερικές φορές με λίγο βυσσινή-κόκκινο χρωματισμό. Αυτά τα φύτρα μπορεί να αναπτύξουν υγιή στελέχη, αλλά η βάση αυτών των στελεχών θα είναι πιο ευαίσθητη στα βακτήρια ή στους μύκητες από ότι οι βλαστοί που αναπτύσσονται από τα φυσιολογικά φύτρα.
Τα φύτρα που είναι λεπτά σαν νήματα είναι ένα σύμπτωμα κάποιας ασθένειας κονδύλων, και είναι το σύμπτωμα που εμφανίζεται πρώτο σε προσβολή της πατάτας από stollbur. Τα φύτρα αυτά είναι πάρα πολύ λεπτά, επιμήκη, χωρίς χρώμα. Οι κόνδυλοι, που αναπτύσσουν φύτρα λεπτά σαν νήματα, δεν δίνουν ποτέ παραγωγή, συνήθως τα φύτρα πεθαίνουν πριν βγουν στην επιφάνεια.
Οι ρίζες :
Η πατάτα, όπως και άλλα δικοτυλήδονα φυτά, έχει ένα κεντρικό ριζικό σύστημα που περιέχει μερικές κύριες ρίζες και πολλές πλευρικές ρίζες. Οι ρίζες μπορούν να αναπτυχθούν μόνο από τα φύτρα και τα στελέχη.
Ο κόνδυλος της πατάτας ή οι στόλωνες δεν μπορούν να αναπτύξουν ρίζες. Η έναρξη των νέων ριζών είναι ορατή στη βάση των φυσιολογικών νεαρών βλαστών.
Οι υγιείς ρίζες πατάτας είναι άσπρες ή έχουν λίγο αμμώδες χρώμα. Οι ξηρές ρίζες, όταν τα φυτά είναι υγιή, δεν καλύπτονται ποτέ από χώμα. Καφέ (καστανός), σκούρος χρωματισμός στις ρίζες είναι σημάδι μυκητολογικών ασθενειών (Rhizoctonia solani, Fusarium oxysporum). Ο βιολετί-βυσσινή αποχρωματισμός είναι ένας καλός δείκτης προσβολής από Colletotrichum. Όταν οι ξηρές ρίζες καλύπτονται από χώμα, τότε μπορεί να έχουν μολυνθεί από βακτήρια (Erwinia spp., Ralstonia solanacearum).
Η επιφάνεια των ριζών είναι (εκτός από τα ριζικά τριχίδια) είναι επίπεδη. Μικρές, στρογγυλές εκφύσεις υποδηλώνουν την παρουσία των κυστονηματώδων, μεγαλύτεροι άμορφοι κόμβοι υποδηλώνουν ότι η ζημιά προήλθε από κομβομηματώδεις.
Η ζημιά των ριζών επισημαίνεται στο φύλλωμα. Μερική ή συνολική μάρανση του φυλλώματος πατάτας προκαλείται συχνά από τη μόλυνση και καταστροφή του ριζικού συστήματος.
Οι στόλωνες:
Οι στόλωνες, όπως και οι κόνδυλοι είναι τροποποιημένοι βλαστοί. Μπορούν να αναπτυχθούν μόνο από τους βλαστούς. Άλλοι στόλωνες ή κόνδυλοι ή βλαστοί μπορούν να αναπτυχθούν μόνο από στόλωνες. Το χρώμα των υγιών στολώνων είναι άσπρο, χωρίς εκφύσεις. Καφέ αποχρωματισμός (εικόνα) επισημαίνει τη μόλυνση από κάποιο μύκητα (Rhizoctonia, Fusarium, Colletotrichum). Ο μύκητας Colletotrichum atramentarium προκαλεί συχνά βιολετί-βυσσινή αποχρωματισμό στους στόλωνες. Όταν η επιφάνεια των στολώνων έχει πολύ μικρές άσπρες, κίτρινες, ή καφέ κύστες, αυτό είναι το καλύτερο σημάδι της παρουσίας κυστονηματώδων. Οι κόνδυλοι ή οι βλαστοί μπορούν να αναπτυχθούν στην άκρη των στολώνων, όταν ο στόλωνας φτάσει στην επιφάνεια του εδάφους. Ο αριθμός και το μήκος των στολώνων εξαρτάται εν μέρει από την καλλιεργούμενη ποικιλία και από το έδαφος.
Μερικές ποικιλίες σε αμμώδες έδαφος, αναπτύσσουν υπερβολικά επιμήκεις στόλωνες.
Οι στόλωνες συνήθως δεν διακλαδίζονται, αλλά μερικές παλαιότερες ποικιλίες έχουν κάποια τάση για αυτό το δυσμενές χαρακτηριστικό. Η διακλάδωση των στολώνων οδηγεί σε μια αλυσιδωτή ανάπτυξη κονδύλων . Η δυνατότητα της αλυσιδωτής ανάπτυξης εξαρτάται από την καλλιεργούμενη ποικιλία πατάτας.
Ο βλαστός:
Οι βλαστοί των φυτών πατάτας αναπτύσσονται από τα φύτρα του κονδύλου, ή από την άκρη των στολώνων. Οι ρίζες, οι στόλωνες και σπάνια άλλοι βλαστοί μπορεί να αναπτυχθούν από βλαστούς κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Επάνω από την επιφάνεια του εδάφους, ο βλαστός αναπτύσσει φύλλα, με διακλάδωση άλλους βλαστούς και άνθη. Κάτω από την επιφάνεια του εδάφους, ο βλαστός έχει άσπρο χρώμα, σπάνια με κυανό-βυσσινή αποχρωματισμό. Καφέ αποχρωματισμός στους βλαστούς σημαίνει προσβολή από μύκητα (Rhizoctonia, Fusarium).
Στην επιφάνεια του εδάφους, ο μαύρος αποχρωματισμός σημαίνει βακτηριακή προσβολή από τα είδη Erwinia. Αυτό αποκαλείται ‘μελάνωση του λαιμού’.
Όταν ο βλαστός στη βάση (λαιμός), πάνω από την επιφάνεια του εδάφους έχει μία λευκή κάλυψη σε εξαιρετικά υγρές συηθήκες, αυτό είναι ένα σπάνιο σύμπτωμα της μόλυνσης από Rhizoctonia solani.
Ο υγιής βλαστός πάνω από την επιφάνεια του εδάφους έχει πράσινο χρώμα, μερικές ποικιλίες έχουν ένα κυανό-βυσσινή χρωματισμό. Το μήκος των βλαστών εξαρτάται κυρίως από την καλλιεργούμενη ποικιλία και λίγο πολύ από τη θρέψη. Περισσότερο άζωτο στη θρέψη οδηγεί συνήθως σε πιο επιμήκεις βλαστούς και μεγαλύτερο φύλλωμα.
Οι βλαστοί μπορεί να είναι απλωμένοι στο έδαφος ή όρθιοι. Οι ποικιλίες με τους απλωμένους βλαστούς καλύπτουν την επιφάνεια του εδάφους γρηγορότερα από τις άλλες. Αυτό είναι καλό από την άποψη του ελέγχου των ζιζανίων, αλλά κακό από την άποψη της δυνατότητας ψεκασμού ενάντια σε εχθρούς και ασθένειες. Το σύστημα των βλαστών εξαρτάται από την καλλιεργούμενη ποικιλία πατάτας, αλλά η θρέψη με πολύ άζωτο μπορεί να οδηγήσει σε απλωμένους βλαστούς.
Όταν τα φύτρα στη βάση των φύλλων αναπτύσσουν πράσινους μικρούς κονδύλους σαν κρεμμύδι (αυτοί είναι οι βλαστο-κόνδυλοι), το φυτό πατάτας έχει μολυνθεί σοβαρά από Rhizoctonia Solani, ή το φυτόπλασμα της πατάτας stollbur. Μαζί με αυτό το σύμπτωμα το φύλλωμα συνήθως μαραίνεται.
Τα φύλλα :
Το σύστημα φύλλων της πατάτας ποικίλει. Πολλά επιμήκη-ωοειδή μικρά φυλλάρια βρίσκονται στην κορυφή και στις δύο πλευρές του φυλλώδους βλαστού.
Το χρώμα των φύλλων, το μέγεθος των φυλλαρίων, η παρουσία συμφύσεων μεταξύ των φυλλαρίων, το σχήμα του κορυφαίου φυλλαρίου, η επιφάνεια των φύλλων, όλα αυτά εξαρτώνται από την καλλιεργούμενη ποικιλία πατάτας και αυτά τα χαρακτηριστικά βοηθούν τους αγρότες να αναγνωρίζουν τις ποικιλίες πατάτας.
Τα υγιή φύλλα πατάτας είναι πράσινα, μερικές φορές με κίτρινο ή τον πορφυρό χρωματισμό.
Το κιτρίνισμα των φύλλων δεν είναι πάντα σημάδι μολύνσεων. Μπορεί να προκληθεί από τη μόλυνση ιών, το πολύ άζωτο, το πολύ νερό στο έδαφος, μη αρκετό αέρα στο έδαφος, σε μερικές ποικιλίες από σοβαρή επίθεση από κυστονηματώδεις, ή μπορεί να είναι χαρακτηριστικό της ποικιλίας. (Εικόνα)
Η Rhizoctonia και το stollbur στα φύλλα εμφανίζονται συχνά με βυσσινή αποχρωματισμό, αλλά είναι τρομερά δύσκολο να αναγνωριστούν στις ποικιλίες που έχουν κυανό-πορφυρό φύλλωμα.
Φύλλα με μη συστηματικά κίτρινα σημάδια έχουν μολυνθεί από κάποιο ιό. Αυτό το μωσαϊκό, όταν ο ήλιος λάμπει πολύ, δεν είναι εύκολο να αναγνωριστεί.
Το συστηματικό μερικό κιτρίνισμα είναι συχνά φυσιολογικό πρόβλημα ή χαρακτηριστικό της ποικιλίας, και ποτέ δεν αποτελεί σύμπτωμα μόλυνσης ιών.
Όταν η σπαργή είναι περισσότερη από την κανονική, τα φυτά είναι μολυσμένα από ιούς.
Η κατάσταση των φυλλαρίων εξαρτάται από την ποικιλία και από τις περιβαλλοντικές συνθήκες. Ένα μικρό κατσάρωμα (συστροφή) των φυλλαρίων προς τα πάνω μπορεί να έχει προκληθεί από απώλειες ύδατος, μόλυνση από rhizoctonia, colletotrichum, ή stollbur Εμφανίζεται συνήθως μαζί με μάρανση. Μικρό κατσάρωμα προς τα πάνω χωρίς μάρανση, με το κανονικό πίεση σπαργής είναι κανονικό χαρακτηριστικό μερικών ποικιλιών.
Αύξηση και ανάπτυξη της καλλιέργειας:
Το φυτό της πατάτας έχει βιολογικό κύκλο που δύσκολα καθορίζεται στην Ευρώπη, μερικά μέρη του συνδέονται συνήθως, ενώ άλλα (άνθιση, σχηματισμός κονδύλων) είναι ανεξάρτητα από τα άλλα. Υπάρχουν μερικές τεχνητές αλληλεπιδράσεις, όπως η καταστροφή των φύτρων, η οποία μπορεί να έχει μεγάλη επίδραση στον βιολογικό κύκλο και τελικά στην απόδοση.
Λήθαργος :
Η παραγωγή της πατάτας, δηλαδή οι κόνδυλοι πατατών περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους ως αποθηκευμένο προϊόν, και κυρίως οι πιο πρώιμες ποικιλίες. Η δυνατότητα των κονδύλων για αποθήκευση εξαρτάται από το λήθαργο των υγιών κονδύλων.
Μόνο οι υγιείς, πλήρους ωριμότητας κόνδυλοι έχουν τη δυνατότητα για ικανοποιητικό λήθαργο. Οι κόνδυλοι που μολύνονται από παθογόνα, μη ώριμοι κόνδυλοι, κόνδυλοι που έχουν βλαστήσει στην παρούσα βλαστική περίοδο, κόνδυλοι υβριδίων, κόνδυλοι με χαμηλό περιεχόμενο ξηρής ουσίας έχουν πολύ μικρότερη χρονική περίοδο λήθαργου από τους υγιείς κονδύλους.
Οι νέοι και πάρα πολύ παλαιοί κόνδυλοι δεν είναι ικανοί να χρησιμοποιήσουν τη δυνατότητα λήθαργου.
Η περίοδος λήθαργου έχει δύο κύρια μέρη: τον υποχρεωτικό λήθαργο και τον επιβεβλημένο λήθαργο.
Υποχρεωτικός λήθαργος:
Οι κόνδυλοι της πατάτας, σε πλήρη ωρίμανση, εκτός από κάποιες εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις, δεν αναπτύσσουν ποτέ φύτρα στην παρούσα βλαστική περίοδο.
Αυτή η κατάσταση προκαλείται από μία φυτορυθμιστική ορμόνη για υποχρεωτική βλαστική περίοδο.
Σε αυτό το στάδιο, οι κόνδυλοι δεν μπορούν να αναπτύξουν φύτρα όταν οι περιβαλλοντικές παράμετροι είναι ευνοϊκές για ανάπτυξη φύτρων. Η διάρκεια αυτής της βλαστικής περιόδου εξαρτάται από την καλλιεργούμενη ποικιλία, την περιεκτικότητα ξηρής ουσίας, την κατάσταση της υγείας και τη θερμοκρασία.
Οι υπέρ-πρώιμες και πρώιμες ποικιλίες έχουν συνήθως μικρότερη περίοδο υποχρεωτικού λήθαργου, ενώ οι πιο όψιμες ποικιλίες έχουν μεγαλύτερη. Οι υψηλές θερμοκρασίες προκαλούν μείωση, οι χαμηλότερες θερμοκρασίες προκαλούν επιμήκυνση της περιόδου λήθαργου, έτσι ο πολλαπλασιασμός της θερμοκρασίας με το χρόνο παραμονής σε αυτή την θερμοκρασία οδηγεί συνήθως σε μια σταθερή τιμή. Αυτή η τιμή είναι αντιπροσωπευτική της καλλιεργούμενης ποικιλίας και αναγράφεται μερικές φορές στις περιγραφικές λίστες των ποικιλιών.
Περισσότερο άμυλο ή περιεκτικότητα ξηρής ουσίας οδηγεί συνήθως σε λίγο πιο παρατεταμένο λήθαργο. Εξαιρετικά χαμηλή περιεκτικότητα σε ξηρή ουσία των κονδύλων μπορεί να οδηγήσει σε απολύτως σύντομο λήθαργο, σε μολύνσεις από βακτήρια ή μύκητες, ή σε κονδύλους, οι οποίοι είναι ανίκανοι να αναπτύξουν φύτρα.
Μία επίθεση από παθογόνα βακτήρια ή μύκητες μπορεί να οδηγήσει σε παρόμοια επίδραση. Η παρουσία των παθογόνων συνήθως οδηγεί σε πολύ περισσότερη αναπνοή και γρηγορότερη χρήση των αποθησαυριστικών ουσιών. Τελικά, η προσβολή από παθογόνα οδηγεί συνήθως σε νεκρό ή χωρίς φύτρα κόνδυλο.
Επιβεβλημένος λήθαργος:
Στο τέλος του υποχρεωτικού λήθαργου υπό καλές εξωτερικές συνθήκες για ανάπτυξη φύτρων οι κόνδυλοι της πατάτας αναπτύσσουν φύτρα. Η ανάπτυξη των φύτρων εξαρτάται από τις εξωτερικές συνθήκες.
Κάτω από κρύες, όχι τόσο υγρές συνθήκες, όταν οι κόνδυλοι περιέχουν αρκετή αποθηκευμένη ξηρά ουσία, δεν αναπτύσσονται φύτρα. Θερμές και υγρές συνθήκες αποθήκευσης είναι άριστες για ανάπτυξη φύτρων.
Όταν ο κόνδυλος της πατάτας δεν έχει πλέον αποθησαυριστικές ουσίες, αρχίζει να αναπτύσσει φύτρα, επίσης κάτω από όχι και τόσο καλές εξωτερικές συνθήκες. Κάτω από καλές συνθήκες αποθήκευσης, η μετάβαση από τον υποχρεωτικό στον επιβεβλημένο λήθαργο δεν είναι ορατή.
Η διάρκεια του επιβεβλημένου λήθαργου δεν εξαρτάται από την καλλιεργούμενη ποικιλία, αλλά η μέση περιεκτικότητα σε ξηρή ουσία έχει κάποια επίδραση σ’ αυτόν. Κάτω από καλές συνθήκες αποθήκευσης, ο χρόνος, όταν αυτό το στάδιο τελειώσει, εξαρτάται από τη στιγμή που ο κόνδυλος της πατάτας θα εξαντληθεί. Εξαρτάται κυρίως από τις εξωτερικές συνθήκες αποθήκευσης.
Ανάπτυξη φύτρων
Η ανάπτυξη φύτρων είναι το πρώτο μέρος της βλαστικής ανάπτυξης των φυτών πατάτας.
Αυτό το στάδιο αρχίζει με την εμφάνιση μικρών κλειστών φύτρων στους οφθαλμούς του κονδύλου της πατάτας και τελειώνει με την ανάπτυξή τους.
Τα φύτρα μπορεί να είναι φυσιολογικά, αποθηκευτικά ή λεπτά σαν νήματα. Ένα υγιές στέλεχος αναπτύσσεται από τα δύο πρώτα.
Ο κόνδυλος πατάτας χρειάζεται ικανοποιητική θερμοκρασία (υψηλότερη από 8ºC) για την ανάπτυξη φύτρων. Όταν η εδαφολογική θερμοκρασία είναι χαμηλότερη, η διαδικασία ανάπτυξης φύτρων σταματά.
Οι μικρές διακοπές στην ανάπτυξη φύτρων είναι ασύμφορες. Τα αναπτυσσόμενα φύτρα έχουν μια λεπτή εύθραυστη επιφάνεια ευαίσθητη στη μόλυνση από βακτήρια ή μύκητες. Στο κρύο και υγρό έδαφος, ο κίνδυνος προσβολής από Erwinia (Μελάνωση του λαιμού), Rhizoctonia ή Fusarium είναι πολύ υψηλότερος απ' ό,τι στο ξηρό θερμό έδαφος.
Τα προσβεβλημένα φύτρα δεν αναπτύσσουν ποτέ βλαστούς, έτσι οι αποδόσεις μειώνονται. Η μόλυνση μπορεί να διαπεράσει εύκολα τον κόνδυλο, και μπορεί να προκαλέσει κενά στην καλλιέργεια. Τα κενά αυτά που προκαλούνται από πολύ πρόωρη φύτευση μπορούν να οδηγήσουν σε μεγαλύτερο πρόβλημα ζιζανίων. Λόγω μειωμένης πυκνότητας φύλλων, που προκαλείται από τα κενά της καλλιέργειας, η επιφάνεια του εδάφους δεν καλύπτεται από την καλλιέργεια και είναι ανοικτή στην προσβολή ζιζανίων.
Πιο επωφελές είναι η διαδικασία ανάπτυξης φύτρων να είναι όσο το δυνατόν γρηγορότερη. Για τέτοια βέλτιστη ανάπτυξη, τα φυτά πατάτας χρειάζονται θερμό έδαφος και αρκετό νερό. Η θρέψη σ’ αυτό το στάδιο δεν είναι τόσο σημαντική, αλλά πολύ άζωτο μπορεί να προκαλέσει γρήγορη αύξηση με εξαιρετικό χαλαρούς φυτικούς ιστούς, οι οποίοι είναι ευάλωτοι στην προσβολή από βακτήρια ή μύκητες.
Βλαστική ανάπτυξη:
Η βλαστική ανάπτυξη αρχίζει με την εμφάνιση των φύτρων.
Σ’ αυτό το στάδιο, το φυτό αναπτύσσει τους βλαστούς και τα φύλλα, και το φυτικό υλικό καλύπτει την επιφάνεια του εδάφους. Η μάζα, ο τύπος και η ταχύτητα της ανάπτυξης εξαρτώνται από την καλλιεργούμενη ποικιλία.
Μερικές πρώιμες ποικιλίες δεν αρχίζουν μια νέα αύξηση στην άνθιση ή στο τέλος του σχηματισμού κονδύλων, αλλά στο τέλος της βλαστικής περιόδου τους. Σ’ αυτήν την περίπτωση, η βλαστική ανάπτυξη τελειώνει στο τέλος της βλαστικής ζωής των φυτών.
Μερικές όψιμες ποικιλίες έχουν τη δυνατότητα συνεχούς ανάπτυξης. Τελειώνουν τη βλαστική τους ανάπτυξη όταν οι εξωτερικές συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές (ξηρασία), και ανακτούν και συνεχίζουν την βλαστική τους ανάπτυξη όταν οι συνθήκες βελτιώνονται.
Αυτός ο δεύτερος τύπος μπορεί να οδηγήσει σε πολύ υψηλότερη απόδοση, με κίνδυνο πολλών δυσμορφιών, παθήσεων και ανομοιογενή περιεκτικότητα σε ξηρή ουσία στους κονδύλους. Μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στην πώληση και προβλήματα αποθήκευσης του προϊόντος. Η συνέχιση της βλαστικής ανάπτυξης χρειάζεται πολλά αφομοιώσιμα θρεπτικά στοιχεία, και το φυτό όταν το έδαφος είναι φτωχό σε θρεπτικά στοιχεία, τα παίρνει από τους αναπτυγμένους κονδύλους.
Άνθιση:
Το άνθος είναι το μόνο αναπαραγωγικό μέρος των φυτών πατάτας. Δεν έχει καμία σημασία στην καλλιέργεια της πατάτας, επειδή αυτό το φυτό πολλαπλασιάζεται με βλαστικό τρόπο. Μερικές ποικιλίες αναπτύσσουν σπάνια ή δεν αναπτύσσουν ποτέ άνθη, ενώ άλλες αναπτύσσουν συνήθως μεγάλα άνθη. Το μέγεθος των ανθέων, το χρώμα και η κατάσταση των λουλουδιών (προεξέχοντα ή κρεμαστά) είναι καλοί δείκτες της ποικιλίας και βοηθά τους αγρότες να αναγνωρίζουν τις ποικιλίες. Η πατάτα αρχικά στην Ευρώπη ήταν καλλωπιστικό φυτό!
Το χρώμα του άνθους πατάτας μπορεί να ποικίλει από λευκό σε σκούρο βιολετί. Τα πράσινα πέταλα είναι εντελώς σπάνια, αλλά αποτελούν ένδειξη μόλυνσης της πατάτας από stollbur (όχι σύνηθες, αλλά σπάνια ορατό σύμπτωμα).
Η εμφάνιση των ανθέων είναι εντελώς ανεξάρτητη από το σχηματισμό κονδύλων ή άλλα φαινολογικά στάδια. Όταν αρχίζει η άνθιση στην καλλιέργεια στον αγρό, μπορεί να προκληθεί προσβολή από κυστονηματώδη σε κάποιες ποικιλίες.
Τα άνθη και αργότερα οι καρποί βλάπτονται συχνά από το πράσινο σκουλήκι (Helicoverpa armigera). Αυτός ο εχθρός δεν επιτίθεται ποτέ στους κονδύλους, επειδή τα σκουλήκια τρέφονται μόνο με αναπαραγωγικά μέρη των φυτών (οφθαλμούς, άνθη, καρπούς, επειδή αυτά τα μέρη περιέχουν tocopherol (βιταμίνη Ε), και χωρίς αυτή την ουσία τα τέλεια έντομα θα ήταν στείρα.
Σχηματισμός στόλωνα και κονδύλου
Οι πολύ πρώιμες ποικιλίες αρχίζουν το σχηματισμό κονδύλων λίγο μετά από την βλάστηση, οι όψιμες ποικιλίες μερικές φορές μετά από την άνθιση, στο δεύτερο μισό της βλαστικής περιόδου. Ο σχηματισμός κονδύλων είναι ανεξάρτητος από άλλα φαινολογικά στάδια και εξαρτάται σημαντικά από την καλλιεργούμενη ποικιλία πατάτας.
Για τον βέλτιστο σχηματισμό κονδύλων χρειάζεται συνεχής και σταθερή παροχή θρεπτικών στοιχείων και νερού. Προβλήματα τέτοιας παροχής μπορεί να προκαλέσουν δυσπλασίες και παθήσεις.
Η διακλάδωση των στολώνων (χαρακτηριστικό ποικιλίας) οδηγεί σε αλυσιδωτούς σχηματισμούς κονδύλων. Η ηλικία και το εσωτερικό περιεχόμενο αυτών των κονδύλων θα είναι φοβερά ανομοιογενή.
Δυσπλασίες, προεξοχές προκαλούνται συνήθως από μη σταθερή παροχή νερού. Αυτά συμβαίνουν πιο συχνά στα βαριά εδάφη αργίλου απ' ό,τι στα αμμώδη εδάφη.
Η υάλωση αναφέρεται σε ανομοιογενή κατανομή της ξηράς ουσίας στον κόνδυλο. Είναι μια ειδική μορφή δευτερογενούς ανάπτυξης. Ο κόνδυλος αναπτύσσεται στην άκρη των φύτρων, και εξαντλεί την ξηρή ουσία από την άκρη των βλαστών.
Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό ποικιλίας επίσης. Μία υαλώδης άκρη βλαστού είναι μια καλή πύλη για επίθεση του μύκητα Fusarium. Οι μυκητολογικές προσβολές καταλήγουν σε σήψη του άκρου του βλαστού
Παρατεταμένη ξηρά βλάστηση μπορεί να οδηγήσει σε σκληρές αγγειακές δεσμίδες σε μερικές όψιμες ποικιλίες. Αποχρωματισμός στις αγγειακές δεσμίδες ή σε άλλα μέρη της σάρκας είναι σπάνιο χαρακτηριστικό ποικιλιών.
Το σχίσιμο των κονδύλων προκαλείται συχνά από μη σταθερή παροχή νερού, ανομοιογενή κατανομή της ξηράς ουσίας ή υψηλή θρέψη σε άζωτο. οι κοιλότητες είναι ουσιαστικά μια ειδική, εσωτερική μορφή σχισίματος κονδύλων. Οι αιτίες είναι οι ίδιες. Τάση για υπερβολική αύξηση μπορεί να προκαλέσει κοιλότητες. Στους κονδύλους στρογγυλού σχήματος, το σχήμα του σχισίματος μπορεί να είναι μια γραμμή ή παρόμοιο με ένα αστέρι.
Υπερβολική ξηρασία προκαλεί εσωτερικό σημείο σκουριάς (ιός TRV) Μικρότεροι ή μεγαλύτεροι καφέ αποχρωματισμοί είναι νεκρά μέρη του κονδύλου. Μερικές ποικιλίες έχουν μεγάλη προδιάθεση σ’ αυτό το πρόβλημα. Ο ιός TRV προκαλεί (ευτυχώς πολύ σπάνια) παρόμοια συμπτώματα, αλλά οι κηλίδες είναι ξηρές και μαύρες.
Οι εσωτερικές γκρι κηλίδες προκαλούνται από σκληρό χειρισμό.
Είναι απομεινάρια αμύλου που μπορούν να αποχρωματιστούν. Μόνο οι ποικιλίες με υψηλή περιεκτικότητα σε άμυλο έχουν την τάση. Η πρόληψη είναι πολύ εύκολη: μην χτυπάτε τους κονδύλους πατάτας.
Οι κόνδυλοι μπορεί να μολυνθούν από την άκρη των βλαστών από παθογόνα, τα οποία προκαλούν ζημιές στα φύλλα. Οι ιοί μπορεί από τους στόλωνες να εξαπλωθούν στους κονδύλους, και αυτό είναι καλά ορατό στη νέκρωση κονδύλων, που προκαλείται από το στέλεχος NTN του ιού Υ της πατάτας. Διαμορφώνει δακτυλίους γύρω από την άκρη του βλαστών και των οφθαλμών. Ο αριθμός και το μέγεθος των κονδύλων εξαρτάται από την ποικιλία που χρησιμοποιείται, αλλά υπάρχουν μερικές τεχνητές τεχνικές, οι οποίες μπορούν να αλλάξουν αυτούς τους καθορισμένους χαρακτηριστικά.
Ωρίμανση:
Η ωρίμανση σημαίνει ουσιαστικά σταθερότητα, και φυσιολογικά είναι η κατάσταση λήθαργου των κονδύλων πατάτας.
Ο κόνδυλος της πατάτας -μέχρι να πεθάνουν οι στόλωνες –είναι σε δυναμική επαφή με τα άλλα μέρη των φυτών πατάτας. Όταν οι συνθήκες είναι καλές για βλαστική ανάπτυξη, τα φυτά αρχίζουν να χρησιμοποιούν αποθησαυριστικές ουσίες από τον κόνδυλο.
Το περίδερμα του ώριμου κονδύλου πατάτας καθορίζεται από την καλλιεργούμενη ποικιλία και την περιεκτικότητα σε ξηρά ουσία, η οποία είναι χαρακτηριστικό της ποικιλίας.
Οι ώριμοι κόνδυλοι έχουν συχνά περίδερμα με σκασίματα. Το περίδερμα παλιότερων κονδύλων παρουσιάζει συχνότερα σκασίματα σε σχέση με τους νεότερους κονδύλους, αλλά αυτό είναι χαρακτηριστικό της ποικιλίας.
Μόνο οι εντελώς ώριμοι κόνδυλοι μπορούν να αποθηκευτούν. Οι νεότεροι κόνδυλοί δεν έχουν ικανοποιητική περιεκτικότητα σε ξηρά ουσία, η αναπνοή τους είναι πολύ περισσότερη από αυτή των ώριμων, και έχουν υψηλότερη προδιάθεση στις μολύνσεις στον χώρο αποθήκευσης.
Οι ώριμοι κόνδυλοι αναπτύσσουν σκληρό ανθεκτικό περίδερμα στο έδαφος. Αλλά παραμονή στο έδαφος για μεγάλες περιόδους μπορεί να προκαλέσει μυκητολογικές προσβολές σε μερικές ποικιλίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου