Βλαστική ανάπτυξη, Ωρίμανση.

Βλαστική ανάπτυξη:
Η βλαστική ανάπτυξη αρχίζει  με  την  εμφάνιση  των φύτρων.
Σ’ αυτό το στάδιο, το φυτό αναπτύσσει τους βλαστούς και τα φύλλα,  και το φυτικό υλικό καλύπτει την επιφάνεια του εδάφους. Η μάζα, ο τύπος και η ταχύτητα της ανάπτυξης εξαρτώνται από την καλλιεργούμενη ποικιλία.

Μερικές πρώιμες ποικιλίες δεν αρχίζουν μια νέα αύξηση στην άνθιση ή στο τέλος του σχηματισμού κονδύλων, αλλά στο τέλος της βλαστικής περιόδου τους. Σ’ αυτήν την περίπτωση, η βλαστική ανάπτυξη τελειώνει στο τέλος της βλαστικής ζωής των φυτών.

Μερικές όψιμες ποικιλίες έχουν τη δυνατότητα συνεχούς ανάπτυξης. Τελειώνουν τη βλαστική τους ανάπτυξη  όταν οι εξωτερικές συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές  (ξηρασία), και ανακτούν και συνεχίζουν
την βλαστική τους ανάπτυξη όταν οι συνθήκες βελτιώνονται.

Αυτός ο δεύτερος τύπος μπορεί να οδηγήσει σε πολύ υψηλότερη απόδοση, με κίνδυνο πολλών δυσμορφιών, παθήσεων και ανομοιογενή περιεκτικότητα σε ξηρή ουσία στους κονδύλους. Μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στην πώληση και προβλήματα αποθήκευσης του προϊόντος. Η συνέχιση της βλαστικής ανάπτυξης χρειάζεται πολλά αφομοιώσιμα θρεπτικά στοιχεία, και το φυτό όταν το έδαφος είναι φτωχό σε θρεπτικά στοιχεία, τα παίρνει από τους αναπτυγμένους κονδύλους.

Άνθιση:



Το άνθος είναι το μόνο αναπαραγωγικό μέρος των φυτών πατάτας. Δεν έχει καμία σημασία στην καλλιέργεια της πατάτας, επειδή αυτό το φυτό πολλαπλασιάζεται με βλαστικό τρόπο. Μερικές ποικιλίες αναπτύσσουν σπάνια ή δεν αναπτύσσουν ποτέ άνθη, ενώ άλλες αναπτύσσουν συνήθως μεγάλα άνθη. Το μέγεθος των ανθέων, το χρώμα και η κατάσταση των λουλουδιών  (προεξέχοντα  ή κρεμαστά) είναι καλοί δείκτες της ποικιλίας και βοηθά τους αγρότες  να αναγνωρίζουν τις ποικιλίες. Η πατάτα αρχικά στην Ευρώπη ήταν καλλωπιστικό φυτό!
Το χρώμα του άνθους πατάτας μπορεί  να ποικίλει από λευκό σε σκούρο βιολετί. Τα πράσινα πέταλα είναι εντελώς σπάνια, αλλά αποτελούν ένδειξη μόλυνσης της πατάτας  από stollbur  (όχι σύνηθες, αλλά σπάνια ορατό σύμπτωμα).
Η εμφάνιση των ανθέων είναι εντελώς ανεξάρτητη από το σχηματισμό κονδύλων ή άλλα φαινολογικά στάδια. Όταν αρχίζει η άνθιση στην καλλιέργεια στον αγρό, μπορεί να προκληθεί προσβολή από κυστονηματώδη σε κάποιες ποικιλίες.

Τα άνθη και αργότερα οι καρποί βλάπτονται συχνά από το πράσινο σκουλήκι (Helicoverpa armigera). Αυτός ο εχθρός δεν επιτίθεται ποτέ στους κονδύλους, επειδή τα σκουλήκια τρέφονται μόνο με αναπαραγωγικά μέρη των φυτών (οφθαλμούς, άνθη, καρπούς, επειδή αυτά τα μέρη περιέχουν tocopherol  (βιταμίνη Ε), και χωρίς αυτή την ουσία  τα τέλεια έντομα θα ήταν στείρα.

Σχηματισμός στόλωνα και κονδύλου

Οι πολύ πρώιμες ποικιλίες αρχίζουν το σχηματισμό κονδύλων λίγο μετά από την βλάστηση, οι όψιμες ποικιλίες μερικές φορές μετά από την άνθιση, στο δεύτερο μισό της βλαστικής περιόδου. Ο σχηματισμός κονδύλων είναι ανεξάρτητος από άλλα φαινολογικά στάδια και εξαρτάται σημαντικά από την καλλιεργούμενη ποικιλία πατάτας.

Για τον βέλτιστο σχηματισμό κονδύλων χρειάζεται συνεχής και σταθερή παροχή θρεπτικών στοιχείων και νερού. Προβλήματα τέτοιας παροχής μπορεί να προκαλέσουν δυσπλασίες και παθήσεις.

Η διακλάδωση των στολώνων (χαρακτηριστικό ποικιλίας) οδηγεί σε αλυσιδωτούς σχηματισμούς κονδύλων. Η ηλικία και το εσωτερικό περιεχόμενο αυτών των κονδύλων θα είναι φοβερά ανομοιογενή.

Δυσπλασίες, προεξοχές προκαλούνται συνήθως από μη σταθερή παροχή νερού. Αυτά συμβαίνουν πιο συχνά στα βαριά εδάφη αργίλου απ' ό,τι  στα  αμμώδη εδάφη.

Η υάλωση αναφέρεται σε ανομοιογενή κατανομή της ξηράς ουσίας στον κόνδυλο. Είναι μια ειδική μορφή δευτερογενούς ανάπτυξης. Ο κόνδυλος αναπτύσσεται στην άκρη των φύτρων, και εξαντλεί την ξηρή ουσία από την άκρη των βλαστών.







Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό ποικιλίας επίσης. Μία υαλώδης άκρη βλαστού είναι μια καλή πύλη για επίθεση του μύκητα  Fusarium.  Οι μυκητολογικές προσβολές καταλήγουν σε σήψη του άκρου του βλαστού

Παρατεταμένη ξηρά βλάστηση μπορεί να οδηγήσει σε σκληρές  αγγειακές δεσμίδες σε μερικές όψιμες ποικιλίες.  Αποχρωματισμός στις αγγειακές δεσμίδες ή σε άλλα μέρη  της σάρκας είναι  σπάνιο χαρακτηριστικό ποικιλιών.



Το σχίσιμο των κονδύλων προκαλείται συχνά από μη σταθερή παροχή νερού, ανομοιογενή κατανομή της ξηράς ουσίας ή  υψηλή θρέψη σε άζωτο. οι κοιλότητες είναι ουσιαστικά μια ειδική, εσωτερική μορφή σχισίματος κονδύλων. Οι αιτίες είναι οι ίδιες.  Τάση για υπερβολική αύξηση  μπορεί να προκαλέσει κοιλότητες. Στους κονδύλους στρογγυλού σχήματος, το σχήμα του σχισίματος μπορεί να είναι μια γραμμή  ή παρόμοιο με ένα αστέρι.

Υπερβολική ξηρασία προκαλεί εσωτερικό σημείο σκουριάς (ιός TRV)  Μικρότεροι ή  μεγαλύτεροι καφέ αποχρωματισμοί είναι νεκρά μέρη του κονδύλου. Μερικές ποικιλίες έχουν μεγάλη προδιάθεση σ’ αυτό το πρόβλημα. Ο ιός TRV προκαλεί  (ευτυχώς πολύ σπάνια) παρόμοια συμπτώματα, αλλά οι κηλίδες  είναι ξηρές και μαύρες.







Οι εσωτερικές γκρι κηλίδες  προκαλούνται από σκληρό χειρισμό.

Είναι απομεινάρια αμύλου που μπορούν να αποχρωματιστούν. Μόνο οι ποικιλίες με  υψηλή περιεκτικότητα σε άμυλο έχουν την τάση.  Η πρόληψη είναι πολύ εύκολη: μην χτυπάτε τους κονδύλους πατάτας.

Οι κόνδυλοι μπορεί να μολυνθούν από την άκρη των βλαστών από παθογόνα, τα οποία προκαλούν ζημιές στα φύλλα. Οι ιοί μπορεί από τους στόλωνες να εξαπλωθούν στους κονδύλους, και αυτό είναι καλά ορατό στη νέκρωση κονδύλων, που προκαλείται από το στέλεχος NTN του ιού Υ της πατάτας. Διαμορφώνει δακτυλίους γύρω από την άκρη του βλαστών και των οφθαλμών. Ο αριθμός και  το μέγεθος των κονδύλων εξαρτάται από την ποικιλία  που χρησιμοποιείται, αλλά υπάρχουν μερικές τεχνητές τεχνικές, οι οποίες μπορούν να αλλάξουν αυτούς τους καθορισμένους χαρακτηριστικά.

Ωρίμανση:
Η ωρίμανση σημαίνει ουσιαστικά σταθερότητα, και φυσιολογικά είναι η κατάσταση λήθαργου των κονδύλων πατάτας.

Ο κόνδυλος της πατάτας -μέχρι να πεθάνουν οι στόλωνες –είναι  σε δυναμική επαφή με τα άλλα μέρη των φυτών πατάτας. Όταν οι συνθήκες  είναι καλές για βλαστική ανάπτυξη, τα φυτά αρχίζουν να χρησιμοποιούν αποθησαυριστικές ουσίες από τον κόνδυλο.

Το περίδερμα του ώριμου κονδύλου πατάτας καθορίζεται από την καλλιεργούμενη ποικιλία και την περιεκτικότητα σε ξηρά ουσία, η οποία είναι χαρακτηριστικό της ποικιλίας.

Οι ώριμοι κόνδυλοι έχουν συχνά περίδερμα με σκασίματα. Το περίδερμα παλιότερων κονδύλων παρουσιάζει συχνότερα σκασίματα σε σχέση με τους νεότερους κονδύλους, αλλά αυτό είναι χαρακτηριστικό της ποικιλίας.

Μόνο οι εντελώς ώριμοι κόνδυλοι μπορούν να αποθηκευτούν. Οι νεότεροι κόνδυλοί δεν έχουν ικανοποιητική  περιεκτικότητα σε ξηρά ουσία, η αναπνοή τους είναι πολύ περισσότερη από αυτή  των ώριμων, και έχουν υψηλότερη προδιάθεση στις μολύνσεις στον χώρο αποθήκευσης.

Οι ώριμοι κόνδυλοι αναπτύσσουν σκληρό ανθεκτικό περίδερμα στο έδαφος. Αλλά παραμονή στο έδαφος για μεγάλες περιόδους μπορεί να προκαλέσει μυκητολογικές προσβολές σε μερικές ποικιλίες