Πως το ελληνικό ελαιόλαδο θα ανταγωνιστεί τη γιγαντιαία συγχώνευση στην Ισπανία.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα στο διεθνή (Εl País) και στον ελληνικό (www.olivenews.gr) Τύπο, αλλά και από τις ανακοινώσεις των ίδιων των εταιρειών, στην Ισπανία, δυο κολοσσοί του ελαιολάδου, η συνεταιριστική Hojiblanca και η ιδιωτική Deoleo (πρώην SOS Cuetara) συγχωνεύονται και δημιουργούν ένα παγκόσμιο γίγαντα στον τομέα του ελαιολάδου.

Το γεγονός αυτό αλλάζει το χάρτη και γεννά ερωτήματα για την στρατηγική του ελληνικού ελαιολάδου.

Τρομακτική ισχύς

Η συνεταιριστική Hojiblanca έφτασε τους 250.000 τόνους δηλαδή περίπου όσο η ελληνική παραγωγή. Ο τζίρος της έχει ξεπεράσει τα 500 εκ. € και τα οικονομικά της είναι υγιή. Το 40% εξάγεται και μέσω της συμφωνίας με τον αμερικάνικο γίγαντα της Cargill έχει μπει δυναμικά στην αμερικάνικη αγορά.

H Deoleo A.E. κληρονόμησε το 2011 την Grupo SOS, τα οικονομικά της προβλήματα αλλά και τις πανίσχυρες εμπορικές επωνυμίες που διατηρεί στην Ισπανία και επιπρόσθετα εκείνες που είχε αποκτήσει με επιθετικές εξαγορές στην Ιταλία φθάνοντας πέρυσι σε τζίρο 960 εκ. €.

Πρόκειται δηλαδή για «γάμο» δυο ισπανικών κολοσσών με προίκα την παραγωγή (και όχι μόνο) της Hojiblanca και την εμπορία της Deoleo. Αυτά όλα συμβαίνουν ενώ η Ισπανία έχοντας φθάσει τους 1,6 εκ. τόνους ηγεμονεύει στην παγκόσμια αγορά ελαιολάδου.

Ερωτήματα για την ελληνική στάση και στρατηγική

Προκύπτουν πολλά και σοβαρά ερωτήματα προς το Υπουργείο ΑΑ&Τρ. και τα συναρμόδια Οικονομίας και Ανάπτυξης:

Θα αναζητήσουν συμμαχίες στις άλλες ελαιοπαραγωγές χώρες που θίγονται (Ιταλία, Πορτογαλία, Γαλλία, Κύπρος) αλλά και μέσα στην Ισπανία, ώστε να θέσουν στην Ε.Ε. ζήτημα παραβίασης των κανόνων ανταγωνισμού λόγω της υπερσυγκέντρωσης παραγωγικής και εμπορικής δύναμης από την Hojiblanca / Deoleo;

Με δεδομένο ότι έτσι κι αλλιώς η ελληνική ελαιοκομία ήταν αδύνατον να ανταγωνιστεί την ισπανική από άποψη μεγεθών και χαμηλού κόστους, τώρα καθίσταται ακόμη επιτακτικότερη η λήψη εθνικών μέτρων.

Ποιες πρωτοβουλίες και τι μέτρα θα λάβουν τα συναρμόδια Υπουργεία ώστε

α) να στηρίξουν τις τιμές παραγωγού, ιδίως το κρίσιμο διάστημα μετά τα Χριστούγεννα. Θα υιοθετήσουν την πρόταση της ΕΣΕΕ αλλά και των Ελ3Π για χορήγηση ρευστότητας από τις τράπεζες ώστε οι επιχειρήσεις (ιδιωτικές και συνεταιριστικές) που εμπορεύονται / τυποποιούν / εξάγουν να απορροφήσουν επαρκείς ποσότητες;

β) να υποστηρίξουν τα προϊόντα πιστοποιημένης ποιότητας και υψηλής προστιθέμενης αξίας, που όμως δέχονται και τον σκληρότερο αθέμιτο ανταγωνισμό; Θα εφαρμόσουν αποτελεσματικούς ελέγχους και αποτρεπτικές ποινές;

γ) να καθορίσουν τις ελληνικές διεκδικήσεις στο πλαίσιο του Σχεδίου Δράσης (Action Plan) που συζητά αυτή την εποχή η Κομισιόν;

δ) να επανακαθορίσουν τα κριτήρια αξιολόγησης, έγκρισης και ελέγχου για χρηματοδοτούμενα από την Ε.Ε. προγράμματα όπως των Οργανώσεων Ελαιουργικών Φορέων (καν. 867/08), του ποιοτικού παρακρατήματος (άρθρο 68 του καν. 73/09), των προγραμμάτων προώθησης (Καν. 3/2008);

ε) να προσδιορίσουν ένα πλαίσιο λειτουργίας των συνεταιρισμών δίνοντας τέλος στις εκκρεμότητες του ν. 4015, εξασφαλίζοντας την υγιή χρηματοδότησή τους μετά την απορρόφηση της ΑΤΕ από την Πειραιώς, ενώ παράλληλα θα επανεξετασθούν οι όροι αναγνώρισης και λειτουργίας των συλλογικών οργανώσεων;

στ) να χρηματοδοτήσουν την έρευνα που πραγματικά χρειάζεται το προϊόν και μπορεί να αξιοποιηθεί από τους συντελεστές παραγωγής, μεταποίησης και εμπορίας;

Το εθνικό μας προϊόν χρειάζεται τώρα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, μια ολοκληρωμένη και συνεκτική εθνική πολιτική, η οποία να συμπληρώνει τα μέσα που παρέχει η ΚΑΠ.