Να μην έχουν ελπίδες οι αγρότες.

Τα πράγματα στην αγροτική οικονομία είναι πολύ χειρότερα από ότι αντιλαμβάνονται οι αγρότες και φαντάζονται οι κάτοικοι των πόλεων. Τα μεγάλα λόγια περί στήριξης της αγροτικής παραγωγής, ότι η γεωργία(σε όλες τις εκφάνσεις της)θα γίνει το εφαλτήριο για τη σταθεροποίηση και ανάπτυξη της χώρας, ότι ο πρωτογενής τομέας της οικονομίας θα δώσει τη λύση και άλλα τέτοια αποδεικνύονται μέρα με την ημέρα «παραμύθια της Χαλιμάς».

Του Μιχάλη Παπανίδη

Το οικονομικό επιτελείο με τα μέτρα φορολογίας που πήρε έδειξε ξεκάθαρα τις προθέσεις του. Ενδιαφέρεται μόνο για την διεύρυνση της φορολογικής βάσης, την είσπραξη εσόδων και ελάχιστα για τις αναπτυξιακές προοπτικές του

κλάδου.

Δεν πρόκειται να βελτιώσει έστω κάποιους από τους όρους των νέων φορολογικών δεδομένων, όποια και εάν είναι η αντίδραση των αγροτών. Έχει μάλιστα υπολογίσει εκ των προτέρων και την πτώση στην αγροτική παραγωγή της χώρας, που θα προκαλέσει η άδικη φορολόγηση της περιουσίας και τους ισχνού αγροτικού εισοδήματος. Δεν τους πειράζει εάν το φαινόμενο να αφήνονται ακαλλιέργητες παραγωγικές γαίες, πάρει διαστάσεις. Προέχει από την επιβίωση του κλάδου η φορολογική σύλληψη τους εισοδήματος μιας σειράς από επαγγέλματα και δραστηριότητες, που με την ανοχή των αγροτών τα τελευταία χρόνια διέφευγαν της τσιμπίδας της εφορίας. Τους ενδιαφέρει η πάταξη των φαινομένων πλασματικής είσπραξης ΦΠΑ, επιστροφής πετρελαίου και όχι να αυξηθεί το εισόδημα που θα φορολογείται κάθε χρόνο.

Αυτή είναι μια αλήθεια, αλλά δεν είναι η μόνη.

Η «απάθεια» της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης συμπληρώνει την εικόνα.

Τα τελευταία χρόνια το συγκεκριμένο υπουργείο έχει μεταβληθεί σε «τροχονόμο» επιδοτήσεων, αποζημιώσεων και άλλων πληρωμών και μάλιστα όχι με μεγάλη επιτυχία.

Οι διαπραγματεύσεις στην Ε. Ε. έχουν περάσει σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα. Καμία σχέση με το παρελθόν των προηγουμένων δεκαετιών. Παλιά το κάθε Συμβούλιο Υπουργών ήταν… είδηση. Τώρα είναι «αγκαρία» για την πολιτική ηγεσία.

Τα Ευρωπαικά Προγράμματα επενδύσεων στον πρωτογενή τομέα ήταν μια κρίσιμη διαδικασία και για την αποτελεσματικότητα της πολιτικής ηγεσίας και για τις εξελίξεις στην ίδια την αγροτική οικονομία. Τώρα απλώς έχουν «παγώσει» και όσα επενδυτικά εγκρίνονται απλώς καθυστερούν τρομακτικά να πληρωθούν. Δεν είναι λίγοι όσοι αυτοκτόνησαν μετά από κάποια σχετική επένδυση, αλλά και όσοι σκέπτονται να βάλουν τέρμα στη ζωή τους, λόγω πιστωτικής ασφυξίας.

Τα τελευταία 30 χρόνια λοιπόν είναι η πρώτη φορά, που οι αγρότες αφήνονται στο έλεος των καιρών και της συγκυρίας. Ποτέ άλλοτε δεν έχω παρακολουθήσει όλο αυτό το διάστημα τόσο κραυγαλέα αδιαφορία για τις εξελίξεις στην ύπαιθρο, το κόστος και τους όρους παραγωγής, τις συνθήκες διαβίωσης και τις προοπτικές εξέλιξης.

Ζούμε τις χειρότερες στιγμές των τελευταίων 30 χρόνων και αυτό δυστυχώς δεν πρόκειται να αλλάξει τα επόμενα χρόνια, όποιες και εάν είναι οι ρητορείες, οι υποσχέσεις και τα «μεγάλα λόγια».

Οι παραγωγοί έχουν απομείνει ολομόναχοι με μοναδικό στήριγμά τους τις οργανώσεις τους, οι οποίες όμως δεν μπορούν να υποκαταστήσουν το κράτος, την ΕΕ και τους άλλους υπερκείμενους μηχανισμούς.

Πηγή:www.paseges.gr