Οι
πολλαπλές χρήσεις της καρυδιάς έχουν καταστήσει την καλλιέργεια µία ασφαλή και
µακροχρόνια επένδυση. Ο καρπός της χρησιµοποιείται νωπός ή ξηρός και επιπλέον
µπορεί να µεταποιηθεί σε καρυδέλαιο ή γλυκό κουταλιού. Επίσης, ο κορµός της
χρησιµοποιείται ως ξύλο εξαιρετικής ποιότητας για την κατασκευή επίπλων. Τα
δέντρα όµως αργούν να καρποφορήσουν και αυτό σηµαίνει ότι το πρώτο εισόδηµα θα
έρθει τουλάχιστον µετά από 5 χρόνια.
Η
καλλιέργεια του αιωνόβιου δέντρου µπορεί να αξιοποιήσει πολλές ορεινές και
ηµιορεινές περιοχές της χώρας µας, µε την ελληνική ποιότητα να υπερέχει έναντι
αυτής αρκετών άλλων χωρών, που παράγουν καρύδια. Μπορεί ακόµα να καλλιεργηθεί
και βιολογικά, ιδίως στις ορεινές περιοχές. Απαραίτητη προϋπόθεση όµως για την
επίτευξη υψηλών αποδόσεων, είναι η εφαρµογή σύγχρονων µεθόδων καλλιέργειας αλλά
και η αντικατάσταση των παλιών ποικιλιών µε νέες, πιο παραγωγικές.
Προγράµµατα
Πρέπει
να σηµειωθεί ότι η καρυδιά είχε ενταχθεί στο επιδοτούµενο πρόγραµµα αγροτικής
ανάπτυξης µε τίτλο «Πρώτη δάσωση γεωργικών γαιών». Το µέτρο αποσκοπούσε στη
προστασία του περιβάλλοντος απ’ τις κλιµατικές µεταβολές και τη διάβρωση.
Την
επταετία 2007-2014 το παραπάνω πρόγραµµα εγκαταλείφθηκε αλλά από το 2015 η Ε.Ε
δίνει την δυνατότητα για συµµετοχή σε προγράµµατα δάσωσης γεωργικών γαιών και
µικτών αγροδασικών συστηµάτων. Μένει να δούµε αν η Ελλάδα θα τα αξιοποιήσει.
Η
αγορά
Φέτος,
λόγω των παρατεταµένων βροχοπτώσεων και του παγετού, η παραγωγή ήταν ελάχιστη
επισηµαίνει ο Βαγγέλης Μητρόπουλος, παραγωγός από την Βλαχοκερασιά Αρκαδίας. Η
τιµή του καρυδιού κυµάνθηκε από 3 ως 3,5 ευρώ το κιλό, σηµαντικά υψηλότερη από
την περσινή τιµή των 2 ευρώ το κιλό εξαιτίας της µειωµένης παραγωγής στην
περιοχή.
Όσον
αφορά την καρυδόψιχα, η τιµή της διαµορφώθηκε στα 8-12 ευρώ το κιλό ανάλογα µε
την ποιότητα. Ο κόσµος, όπως είπε, φαίνεται να θέλει, να στραφεί προς την
καλλιέργεια της καρυδιάς, αλλά δεν υπάρχουν πολλά διαθέσιµα δενδρύλλια στα
φυτώρια της περιοχής.
Σύµφωνα
µε δηµοσίευση της ∆ρ. ∆ρογούδη και του ∆ρ. Ρούσκα από το Ινστιτούτο Φυλλοβόλων
∆έντρων, η καλλιέργεια της καρυδιάς καταλάµβανε το 2008 το 0,9% του συνόλου των
καλλιεργούµενων εκτάσεων της χώρας µας, ενώ το 2010 βρισκόταν στην 11η θέση
παγκοσµίως µετά την Κίνα, τις ΗΠΑ, το Ιράν και άλλες χώρες, µε παραγωγή 22.000 τόνους.
Τα
σηµαντικότερα κέντρα καλλιέργειας είναι η Πελοπόννησος (26,7%), η Θεσσαλία
(20,9%), η Μακεδονία (20,9%), η Ήπειρος (7,9%) και η Κρήτη (7,7%). Το 70%
καλλιεργείται σε ορεινές περιοχές (> 500µ.), το 20% σε ηµιορεινές
(200-500µ.) και το 10% σε πεδινές.
Καταγωγή-
Εξάπλωση
Η
καρυδιά ανήκει στην οικογένεια των Καρυοειδών. Το πιο κοινό είδος είναι η Καρυά
η βασιλική (Juglans regia). Κατάγεται από µια ευρεία περιοχή, που εκτείνεται
από τα Καρπάθια βουνά, διέρχεται από την Τουρκία, το Ιράν και φτάνει µέχρι
βόρεια της Ινδίας. Στη χώρα µας µάλλον την έφεραν Έλληνες από το Ιράν και στη
συνέχεια µεταφέρθηκε στη Ρώµη και στην υπόλοιπη δυτική Ευρώπη. Με τους πρώτους
µετανάστες διέσχισε τον Ατλαντικό και ευδοκίµησε στην Αµερική.
Καλλιεργητική
τεχνική και εγκατάσταση
Από
άποψη εδαφοκλιµατικών συνθηκών η καρυδιά αναπτύσσεται σε ποικιλία εδαφών από τα
αµµοπηλώδη µέχρι τα αργιλοπηλώδη και σε pH 5-8,2. Σε βαριά αργιλώδη εδάφη αργεί
να αναπτυχθεί και έχει µειωµένη απόδοση. Οι ρίζες πρέπει να αναπτυχθούν
τουλάχιστον 3-3,5 µέτρα. Τον χειµώνα δεν πρέπει να σηµειώνονται θερµοκρασίες
χαµηλότερες από -11ºC και το καλοκαίρι µεγαλύτερες από 38 ºC.
Πριν
την εγκατάσταση της καλλιέργειας γίνεται ανάλυση εδάφους και καθορίζεται το
είδος της βασικής λίπανσης και το υποκείµενο. Καλό είναι πριν τη φύτευση να
προηγηθεί απολύµανση του εδάφους.
Με
βάση τις κλιµατικές συνθήκες επιλέγεται η καταλληλότερη ποικιλία ως προς την
απόδοση και τις αντοχές της. H καρυδιά φυτεύεται µέχρι και το Μάρτιο και οι
αποστάσεις φύτευσης κυµαίνονται από 6x6 ως 11x11 µέτρα. Τα δέντρα µορφώνονται
σε σχήµα κυπελλοειδές ή πυραµίδας και µπαίνουν σε πλήρη παραγωγή µετά από 5-8
χρόνια.
Για
επαρκή επικονίαση προτείνεται, να φυτεύονται τουλάχιστον 2 ποικιλίες σε κάθε
καρυδεώνα. Από τις πιο γνωστές ποικιλίες είναι οι: Chandler, Franquette, Hartley,
Vina, Serr και Lara. Η περίοδος Ιούνιος-Οκτώβριος είναι η πιο απαιτητική για
άρδευση. Κυριότερες ασθένειες θεωρούνται η ανθράκωση και η βακτηρίωση ενώ
κυριότεροι εχθροί οι αφίδες, οι τετράνυχοι και η καρπόκαψα.
Κατσένιος
Νίκος
Επιμέλεια:
Τσίρμπας Ανδρέας
Πηγή:www.agronews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου