Αφήστε τα λόγια και πιάστε τη σόγια.

Με το… δεξί δείχνει να ξεκινάει φέτος η καλλιέργεια της σόγιας στην Ελλάδα, παρά τις τραυματικές εμπειρίες που άφησε στους παραγωγούς η αποτυχημένη απόπειρα ανάπτυξης της καλλιέργειας στα τέλη της δεκαετίας του ‘70.

Με δεδομένες τις βελτιώσεις που έχουν επέλθει τόσο στις ποικιλίες όσο και στους τρόπους αντιμετώπισης των φυσικών

εχθρών της, σήμερα οι λόγοι για τους οποίους οι καλλιεργητές καλούνται να την εντάξουν στο «καλάθι» των εκμεταλλεύσεών τους είναι πολλοί, ώστε να δικαιολογούν μια νέα προσπάθεια προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης της καλλιέργειας στη χώρα μας.

Το πρώτο και σημαντικότερο είναι ότι η σόγια έχει αγορά. Ως αδιαμφισβήτητα σημαντικότερη πρωτεϊνούχος ζωοτροφή, τείνει να αποτελέσει τη βάση για όλα τα φυράματα και όσο η κτηνοτροφία στη χώρα μας κινείται στο δρόμο των οργανωμένων και εντατικών εκμεταλλεύσεων η ζήτηση για σόγια αυξάνεται θεαματικά. Ταυτόχρονα η Ελλάδα έχει την ευκαιρία να πετύχει και τη διαφοροποίηση, ποντάροντας στην καλλιέργεια της μη γενετικά τροποποιημένης σόγιας (Νο GMO), κάτι που δεν μπορούν να δώσουν πλέον οι μεγάλες παραγωγές χώρες, όπως οι ΗΠΑ.  

Κάποιοι πρόχειροι υπολογισμοί κάνουν λόγο για μια γιγαντιαία εσωτερική αγορά, όπου η σόγια και τα προϊόντα που έχουν βάση τη σόγια ξεπερνούν σε αξία το 1 δισ. ευρώ. Παρ’ όλα αυτά, το οικονομικό αποτέλεσμα που προκύπτει για τον παραγωγό από την καλλιέργεια δύσκολα θα μπορούσε να την αναγάγει σε βασική καλλιέργεια. Αυτό το οποίο επιδιώκεται είναι η αξιοποίησή της ως δευτερεύουσα που εκπληρώνει τις προδιαγραφές της αμειψισποράς, καθώς αποτελεί την καλύτερη επιλογή για τη βελτίωση του εδάφους (πλούσια σε άζωτο). Στα αρνητικά της χρεώνονται βέβαια οι μεγάλες ανάγκεςσε νερό (600 – 1.200 χιλιοστά), όπως και οι απαιτήσεις για λίπανση και φυτοπροστασία, εφόσον επιδιώκονται υψηλές αποδόσεις από πλευράς παραγωγής. Σε κάθε περίπτωση η σόγια τοποθετείται ανάμεσα από το σιτάρι και το καλαμπόκι, καθώς η απόδοσή της μπορεί να φθάσει τα 400 κιλά/στρέμμα και με δεδομένο ότι τον τελευταίο χρόνο η τιμή της ξεπέρασε τα 50 λεπτά το κιλό, εφόσον η μεικτή πρόσοδος προσεγγίζει τα 200 ευρώ/στρέμμα, δημιουργούνται προϋποθέσεις για προσέλκυση αγροτών που θα την εντάξουν ως εναλλακτική στο «καλάθι» των καλλιεργειών τους.

Βρείτε εδώ ολόκληρο το φάκελο από το 379ο φύλλο της εφημερίδας Agrenda:ELLHNIKH SOGIA.pdf

Πηγή:www.agronews.gr