Έχει μείνει πίσω η βιο-προστασία.

Είδος εν ανεπαρκεία, παρά τις διεθνείς τάσεις, εξακολουθεί να παραμένει εν πολλοίς για τον εγχώριο γεωργικό τομέα η οικολογική ισορροπία, αφού παρά τις προσπάθειες που επιχειρούνται από κάποιους παραγωγούς κι εταιρείες του κλάδου, η βιοκαταπολέμηση ως μέθοδος αντιμετώπισης των επιζήμιων οργανισμών, που καταστρέφουν τις καλλιέργειες, χάνει τη «μάχη» από τα χημικά σκευάσματα.

«Η αξιοποίηση κάποιων ωφέλιμων εντόμων κι άλλων μικροοργανισμών για την εξολόθρευση των επιζήμιων οργανισμών, που ευθύνονται για το 50% -55% των καταστροφών στις αγροτικές καλλιέργειες, στην Ελλάδα δεν αντιπροσωπεύει παρά μόνο ένα πολύ μικρό μονοψήφιο ποσοστό», λέει ο εντομολόγος – ερευνητής και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας αναπαραγωγής ωφέλιμων εντόμων Bio - Insecta, Παύλος Σκεντερίδης.

Μιλώντας σε εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη, με θέμα τα έντομα και το περιβάλλον, ο ερευνητής υπογράμμισε ότι σήμερα οι ανάγκες των γεωργών στη χώρα μας, για την αντιμετώπιση εχθρών των καλλιεργειών, καλύπτονται σε συντριπτικό ποσοστό με τα χημικά σκευάσματα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την οικολογική ισορροπία και την ποιότητα των προϊόντων.

«Με τα χημικά όχι μόνο δεν καταπολεμούμε τα επιζήμια έντομα, αλλά σε βάθος χρόνου δημιουργούμε έντομα-τέρατα», επισήμανε χαρακτηριστικά ο κ. Σκεντερίδης κι έφερε ως παράδειγμα τον τετράνυχο, ο οποίος «σε επτά γενιές αποκτά πλήρη ανοσία στα χημικά σκευάσματα».

Στο 5% τα ντόπια βιολογικά

Σύμφωνα με τον κ. Σκεντερίδη, η ελληνική γεωργία έχει χάσει, ήδη, το τρένο της Ευρώπης κι όσο οι Έλληνες παραγωγοί δείχνουν εμμονή στη συμβατική καλλιέργεια των προϊόντων τους και να μην προσαρμόζονται στα νέα συστήματα, ελλοχεύει ο κίνδυνος να χαθεί και το τρένο των βαλκανικών αγορών. «Το 98% της παραγωγής αγγουριού στην Ολλανδία είναι από βιολογική καλλιέργεια, ενώ στην Ελλάδα το αντίστοιχο ποσοστό είναι κάτω από 1%», ανέφερε ο ερευνητής, για να προσθέσει, πάντως, πως υπάρχουν κι αισιόδοξα μηνύματα, όπως αυτό των γεωργών της περιοχής Ιεράπετρας στην Κρήτη, οι οποίοι καλλιεργούν βιολογικά το 75% των στρεμμάτων της πράσινης πιπεριάς, καθώς την παραγωγή τους την εξάγουν και ως εκ τούτου υπάρχει πίεση από τους πελάτες εξωτερικού να προσαρμοστούν προς την κατεύθυνση αυτή.

Γενικά σήμερα στη χώρα μας, όπως είπε ο ίδιος, η βιολογική καλλιέργεια αντιπροσωπεύει ένα ποσοστό της τάξης του περίπου 5% της συνολικής εθνικής αγροτικής παραγωγής, με αυξητικές τάσεις.

«Οι παράγοντες που θα πυροδοτήσουν την εκτόξευση της βιολογικής γεωργίας στην Ελλάδα είναι η αγορά, τα σούπερ μάρκετ και οι εξαγωγές, διότι σιγά–σιγά αποκτά μεγαλύτερη σημασία για τον καταναλωτή το να μην υπάρχουν χημικά κατάλοιπα στα προϊόντα που καταναλώνει» τόνισε.

Απέδωσε, μάλιστα, τη δυστοκία της βιοκαταπολέμησης να «κερδίσει» έδαφος στις προτιμήσεις των γεωργών, στους γεωπόνους. Και αυτό γιατί, όπως ανέφερε, «υπάρχουν τεράστια περιθώρια κέρδους στο χημικό σκεύασμα, με λιγότερη δουλειά, αφού δεν χρειάζεται να φύγουν από το γραφείο τους και να πάνε στον αγρό, όπως συμβαίνει με τη χρήση των βιολογικών σκευασμάτων, τα οποία έχουν και μικρότερα κέρδη».

Οι λύσεις για κάθε περίπτωση 

Όσον αφορά στο κόστος, μεταξύ των δύο μεθόδων καταπολέμησης των επιζήμιων εντόμων, σύμφωνα με τον κ. Σκεντερίδη είναι παραπλήσιο, δεδομένου ότι με τα χημικά μπορεί να χρειαστούν πολλαπλοί ψεκασμοί, ενώ στην περίπτωση της βιοκαταπολέμησης, αυτή γίνεται μια φορά και στη συνέχεια τα ωφέλιμα έντομα μένουν στο φυτό και κάνουν τη δουλειά τους. Μάλιστα όπως ανέφερε, στη Βόρεια Ευρώπη πάνω από το 50% των εφοδίων είναι βιολογικά και δεν αφορούν μόνο τα ωφέλιμα έντομα.

Στην πραγματικότητα με τη μέθοδο της βιοκαταπολέμησης ο γεωργός βρίσκει έναν φυσικό εχθρό του επιζήμιου εντόμου και τον αξιοποιεί για να «καθαρίσει» το χωράφι του, αφήνοντας τη φύση να κάνει τη δουλειά της. «Τα βιολογικά μέσα που έχουμε μπορεί να είναι έντομα, ακάρεα, μύκητες, βακτήρια κλπ», ανέφερε ο κ. Σκεντερίδης και εξήγησε πως η πασχαλίτσα, για παράδειγμα, μέσα σε μια εβδομάδα μπορεί να φάει έως και 600 αφίδες και με λίγες εκατοντάδες να ελεγχθεί μια προσβεβλημένη περιοχή. Άλλα τέτοια «όπλα» στην υπηρεσία του αγρότη είναι κάποια παρασιτοειδή τα οποία αφήνουν το αβγό τους μέσα στο φυτοφάγο έντομο και το σκοτώνουν, κάποια παθογόνα, όπως βακτήρια και ιοί που επίσης τρέφονται με έντομα, αλλά και ορισμένοι νηματώδεις οργανισμοί, που εισέρχονται στο εσωτερικό των επιζήμιων οργανισμών (π.χ. κάμπια) και το σκοτώνουν. «Το σημαντικότερο είναι ότι εκτός από αποτελεσματική, η βιοκαταπολέμηση δεν είναι βλαπτική για την υγεία του καταναλωτή, ενώ ταυτόχρονα διατηρεί την οικολογική ισορροπία», κατέληξε ο ίδιος.

Επιμέλεια: Λιάμης Λεωνίδας

Πηγή:www.agronews.gr