Φάβα Σαντορίνης: γλυκός θησαυρός.

Ξακουστή ανά τον κόσμο, νόστιμη σαν λιχουδιά. Η φάβα είναι ένα τρόφιμο που μαγειρεύεται εύκολα, λόγω της αυξημένης της περιεκτικότητας σε υδατάνθρακες αλλά και λόγο του μικρού μεγέθους των σπερμάτων της. Αφιερώστε της λίγο χρόνο, και η υπόγλυκη γεύση της θα σας εντυπωσιάσει.

Η φάβα ανήκει στην κατηγορία των ψυχανθών και κληρονομεί από αυτά μια πληθώρα ευεργετικών ιδιοτήτων για την υγεία. Προέρχεται από τα αφυδατωμένα σπέρματα αρακά, περιέχει ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά υδατανθράκων (63%) και πρωτεϊνών(20%) γεγονός το οποίο την αναβαθμίζει διατροφικά αφού αποτελεί πλούσια πηγή φυτικών προτείνων χωρίς ταυτόχρονη παρουσία τριγλυκεριδίων, κορεσμένων ή τρανς

λιπαρών. Η πλούσια περιεκτικότητά της σε διαλυτές φυτικές ίνες την κάνουν ένα ιδανικό τρόφιμο για τη διατήρηση των επιπέδων του σακχάρου και της χοληστερίνης του αίματος σε φυσιολογικά επίπεδα, την ομαλή και φυσιολογική λειτουργία του γαστρεντερικού συστήματος και την πρόληψη χρόνιων ασθενειών όπως ο καρκίνος που παχέος εντέρου.

Όλα αυτά τα οφέλη αποδίδονται από ένα τρόφιμο που ανά μερίδα 100γρ αποδίδει μικρή ποσότητα θερμίδων (85 για την ακρίβεια) επιβαρύνοντας έτσι ελάχιστα το καθημερινό μας γεύμα. Ειδικά σε περιπτώσεις υιοθέτησης χορτοφαγικών σχημάτων ή σε περιόδους θρησκευτικής νηστείας η φάβα αποτελεί εξαίσιο υποκατάστατο του κρέατος. Όμως, επειδή το αμινοξύ μεθειονίνη απουσιάζει από τη φάβα, για να υπάρχει πληρότητα αμινοξέων θα πρέπει να συνοδεύεται από δημητριακά (όπως ρύζι) ή ξηρούς καρπούς (όπως τα αμύγδαλα ή τα φιστίκια). Είναι επιπρόσθετα πλούσια σε μαγνήσιο (που βοηθά στη διατήρηση της καλής λειτουργίας της μνήμης), φυλλικό οξύ, κάλιο και σίδηρο(που δεν μπορεί όμως να χρησιμοποιηθεί από τον οργανισμό τόσο καλά όσο ο σίδηρος του κρέατος). Εκτός από τη μορφή της σούπας που όλοι γνωρίζουμε μπορεί να μαγειρευτεί σαν πουρές, να μπει σε σαλάτες με λαχανικά, να γίνει ντιπ αλλά και να μαγειρευτεί σε ριζότο.

Γιατί η φάβα Σαντορίνης είναι πιο νόστιμη;

Όπως αναφέρεται και από τον Αριστοφάνη σε αρκετές κωμωδίες του, η φάβα εκείνη την εποχή ονομάζονταν ¨έτνος¨ και η παρασκευή της πραγματοποιούνταν από διάφορα όσπρια και όχι μόνο από τον αρακά. Χαρακτηριστική είναι η σχέση του εν λόγω οσπρίου με τον άνεμο καθότι ο αρακάς βλαστάνει κατά την περίοδο που επικρατούν νότιοι άνεμοι. Για αυτό ακριβώς στην Ελλάδα το χαρακτηριστικότερο είδος φάβας ευδοκιμεί στο «δύσκολο» έδαφος της Σαντορίνης την εποχή των ανέμων.

Σε ένα εβδομαδιαίο διατροφικό σχήμα της παραδοσιακής ελληνικής μεσογειακής διατροφής δεν είναι δυνατόν να απουσιάζει ένα τρόφιμο όπως η φάβα. Ένα ευεργετικό τρόφιμο στο οποίο οι Ρωμαίοι έδιναν τόσο μεγάλη σημασία ώστε είχαν δώσει το όνομα του σε μια από τις πιο γνωστές ρωμαϊκές οικογένειες: τους Φάβιους.

Πηγή:diatrofi