Δύσκολες ώρες πέρασαν οι παραγωγοί θερκοκηπιακών καλλιεργειών αυτές τις μέρες στην Τριφυλία, προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν τις χαμηλές θερμοκρασίες και τον παγετό με τα συστήματα θέρμανσης που έχουν. Συστήματα που λειτουργούν με ένα υποπροϊόν της βασικής καλλιέργειας της περιοχής, της ελιάς, και είναι το πυρηνόξυλο. Κάθε χρόνο η περιοχή εφοδιάζεται με μεγάλες ποσότητες πυρηνόξυλου που συνολικά -σύμφωνα με στοιχεία της Διεύθυνσης Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής Τριφυλίας- φτάνει τους 23 χιλιάδες τόνους.
Η συνεχώς αυξανόμενη τιμή του πυρηνόξυλου όμως, όπως σημειώνουν οι παραγωγοί, τους έχει κάνει να είναι φειδωλοί στη χρήση του καθώς είναι ένας ακόμη παράγοντας που
επιβαρύνει το κόστος της καλλιέργειας. Μάλιστα όπως μας είπαν φτάνουν στο σημείο να χρησιμοποιούν τα αερόθερμα των θερμοκηπίων τους μόνο για αντιπαγετική προστασία και όχι για διατήρηση της θερμοκρασίας σε υψηλά επίπεδα, για την υποβοήθηση της καλλιέργειας.Σημειώνουν ότι θα πρέπει να υπάρχει μια ειδική μέριμνα για την προμήθεια πυρηνόξυλου από τους παραγωγούς, καθώς αποτελεί τη μοναδική πρώτη ύλη που μπορούν να χρησιμοποιήσουν αλλά και είναι ένα προϊόν που παράγεται από τους ίδιους.
Είναι χαρακτηριστικό, όπως μας είπαν, ότι πριν από μια δεκαετία ήταν σχεδόν στα αζήτητα - και σήμερα που η ζήτησή του έχει αυξηθεί το κόστος έχει ανέβει 6 φορές πάνω.Μιλώντας με παραγωγούς θερμοκηπιακών καλλιεργειών της περιοχής,ο Γιώργος Αλεξανδρόπουλος μας ανέφερε: «Υπάρχει πυρηνόξυλο και βρίσκεται από τους παραγωγούς, αλλά η τιμή του έχει "τσιμπήσει" λίγο προς τα πάνω, ενώ και στις περισσότερες περιπτώσεις ζητάνε την πληρωμή μετρητοίς. Αυτό έχει σαν συνέπεια οι παραγωγοί να πηγαίνουν επιφυλακτικά και να κινούνται ανάλογα με τον καιρό. Προμηθεύονται μόνο τις απαραίτητες ποσότητες. Στην περιοχή μας τώρα έχει ξεκινήσει η καλλιεργητική περίοδος και τώρα αυξάνεται η χρήση του καθώς μπαίνουν σε λειτουργία τα συστήματα θέρμανσης, πάμε όμως συντηρητικά καθώς είναι ακριβό. Ενώ από τα ελαιοτριβεία το παίρνουν πολύ φθηνά σαν πρώτη ύλη, τα πυρηνελαιουργεία το πουλάνε πανάκριβα. Για εμάς αποτελεί το κύριο υλικό που χρησιμοποιούμε καθώς όλα τα θερμοκήπια που έχουν φτιαχτεί στην περιοχή χρησιμοποιούν ήπιες μορφές ενέργειας, κι έτσι το πυρηνόξυλο είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της καλλιέργειας».
Ο Αριστοτέλης Κανναβός μας είπε σχετικά: «Αυτή τη στιγμή σε εμάς το πυρηνόξυλο είναι ακριβό. Οταν εμείς φτιάξαμε τα μηχανήματα και εγκρίθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ενωση, το πυρηνόξυλο το πετάγανε, αλλά αυτή τη στιγμή που υπάρχει ζήτηση έχει ακριβύνει σημαντικά. Για εμάς τους αγρότες θα έπρεπε να υπάρχει κάποια μέριμνα αφού τα μηχανήματα που χρησιμοποιούμε για τη θέρμανση καταναλώνουν αποκλειστικά πυρηνόξυλο. Το ακριβό του κοστολόγιο είναι μια ακόμη επιβάρυνση στο κόστος παραγωγής, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή οι παραγωγοί να μειώνουν και τη χρήση του. Ετσι χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την προφύλαξη της παραγωγής και όχι για τη θέρμανση. Χρησιμοποιείται μόνο για να αντιμετωπίσουμε τους παγετούς, ενώ υπάρχει η δυνατότητα να κρατάμε τη θερμοκρασία σταθερά πάνω από τους 10 βαθμούς - αυτό όμως πλέον δεν γίνεται λόγω του κόστους που έχει. Και κάποιοι ίσως να μην τα ανάψουν και καθόλου τα μηχανήματα».
Από την πλευρά του ο Βαγγέλης Γιαννόπουλος τόνισε: «Βλέπουμε είναι πως είναι πιο ακριβό από πέρυσι, χωρίς βέβαια να υπάρχει μεγάλη αύξηση, αλλά είναι σε υψηλότερα επίπεδα. Τα θερμοκήπια αναγκαστικά παίρνουν πυρηνόξυλο αλλά δεν νομίζω να δουλευτούν τα αερόθερμα όπως δουλεύονταν τα πιο παλιά χρόνια. Η χρήση τους έχει μειωθεί και μόνο όταν κάνει πάγους χρησιμοποιούνται αναγκαστικά, για αντιπαγετική προστασία. Ολα τα θερμοκήπια της περιοχής λειτουργούν αποκλειστικά με πυρηνόξυλο. Η συνεχώς αυξανόμενη τιμή του όμως φέρνει μια ακόμη επιβάρυνση στην καλλιέργεια».
Ο Ηλίας Μπουντουβάς μας είπε: «Να σκεφτεί κανείς ότι την τελευταία χρονιά που ήταν οι δραχμές το αγοράζαμε ουσιαστικά με 10 ευρώ τον τόνο και σήμερα με 60 ευρώ. Αυτό που μας δυσαρεστεί είναι ότι πρόκειται για ένα δικό μας υποπροϊόν το οποίο αναγκαζόμαστε να αγοράζουμε ακριβά - και σε πολλές περιπτώσεις είναι και δύσκολο να το βρούμε να το αγοράσουμε. Γι' αυτό θα έπρεπε να υπάρχει μια παρέμβαση, να γίνει μια διαχείριση ώστε να εξασφαλίζονται οι παραγωγοί και το υπόλοιπο να διατίθεται στην αγορά. Λόγω και του κόστους που έχει πλέον, προσπαθούμε να μειώσουμε την κατανάλωση του πυρηνόξυλου για να μειώσουμε το κόστος παραγωγής της καλλιέργειας. Από την άλλη όταν το περιορίζεις στερείς μια φροντίδα που είναι απαραίτητη για την καλλιέργειά σου, με συνέπεια τη μείωση της παραγωγής. Αυτή τη στιγμή τα συστήματα θέρμανσης που έχουμε ως επί το πλείστον τα χρησιμοποιούμε για την αντιπαγετική προστασία, παρά για να βοηθάμε τα φυτά στην ανάπτυξή τους».
Πηγή:
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου