Κοινή ονομασία : Ραδίκι
Ιστορικό στοιχείο : Γνωστό από τους αρχαίους χρόνους, αναφέρεται ήδη στον πάπυρο του Ebers 4.000 χρόνια π.Χ.. Ο Θεόφραστος, ο Διοσκουρίδης και ο Πλίνιος αναφέρονται στο είδος αυτό με τις ονομασίες κιχόρη ή κιχόριον, ήμερος Σέρις, πικρίδα κ.ά. Ο Γαληνός το ονομάζει “φίλο του συκωτιού”.
Πως καλλιεργείται :
Υπάρχουν πάρα πολλά είδη ραδικιού, το άγριο, το ήμερο, το σταμναγκάθι, το ιταλικό, το ραντίκιο, το Witloof ή Βρυξελλών μέχρι και ραδίκι για την παραγωγή υποκατάστατου του καφέ υπάρχει. Και μιλάμε για αυτά που καλλιεργούμε όχι για τα αυτοφυή ... Κοινό χαρακτηριστικό τους είναι η πικρή τους γεύση που τους δίνει και ιδιαίτερη νοστιμάδα. Για να μην μπλέξουμε εμείς θα ασχοληθούμε με το ήμερο φυλλώδες ραδίκι. Το παλιό καλό ραδίκι δηλαδή. Στη νότιο Ελλάδα μπορεί να καλλιεργηθεί τέτοια εποχή. Στα βόρεια όχι. Θέλει ηλιόλουστη θέση, χώμα με καλή στράγγιση, αφράτο και πλούσιο σε οργανική ουσία. Σκαλίστε καλά και σε βάθος 30-40 εκ. πριν σπείρετε. Σπέρνουμε σε γραμμές που απέχουν 30 εκ. μεταξύ τους. Βάζουμε επάνω στη γραμμή 2-3 σποράκια ανά 5- 10 εκ. Σκεπάζουμε με λίγο χώμα και πατάμε καλά. Τελειώνουμε με πότισμα. Όταν τα νεαρά φυτά αποκτήσουν 10 φύλλα περίπου τα αραιώνουμε ώστε όσα μείνουν να απέχουν μεταξύ τους 20 - 25 εκ. Προσοχή με το πότισμα. Το ραδίκι δεν θέλει υπερβολές.
Τι πρέπει να προσέξω : Μην ξαφνιαστείτε αν τα άγρια ιταλικά ραδίκια σας δεν κοκκινίσουν πολύ γρήγορα, τα χρώμα γίνετε πιο έντονο με το κρύο.
Πότε μαζεύω και πως ? Μαζεύονται από το φθινόπωρο με τις πρώτες βροχές έως την άνοιξη. Συγκομίζεται όλο μαζί ή τμηματικά όταν έχει αναπτυχθεί αρκετά σε μέγεθος. Κόψτε τα φυτά όταν ο καιρός είναι καλός, ανάλογα με τις ανάγκες σας, όταν αυτοί θα είναι πλέον αρκετά συμπαγείς.
Χρήση μαγειρική : Καταναλώνονται ωμά, συχνά ανακατεμένα με άλλα σαλατικά.
Ασθένειες : Γυμνοσάλιαγκες, κάμπιες νυκτόβιων πεταλούδων, η αφίδα της ρίζας και τα γκρίζα σκουλήκια. Προσοχή στα ποντίκια του αγρού το χειμώνα.
Tips : Να αφαιρείτε τα χαλασμένα φύλλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου