Τι δείχνει η μελέτη McKinsey που παρήγγειλαν οι τραπεζίτες.

Πρωταγωνιστικό ρόλο στην εργώδη προσπάθεια για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και την επιστροφή της σε τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης μπορούν να διαδραματίσουν τα «συγκοινωνούντα δοχεία» της πρωτογενούς παραγωγής και της μεταποίησης αγροτικών προϊόντων.

H δεκαετία που έρχεται είναι κομβική όχι απλά για την παραμονή της χώρας στο ευρώ αλλά και για την οικονομική της επιβίωση γενικότερα.
Αυτό είναι ένα από τα πολλά και άκρως ενδιαφέροντα συμπεράσματα που προκύπτουν από τη μελέτη «Η Ελλάδα σε 10 χρόνια από τώρα» που συνέταξε για λογαριασμό του ΣΕΒ και της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών μια από τις καταξιωμένες εταιρείες συμβούλων στον κόσμο, η McKinsey.
Πρόκειται για μια από τις λίγες σχετικές έρευνες που συνοδεύονται από αριθμούς, ακριβή στοιχεία κι ένα πλέγμα συγκεκριμένων προτάσεων. Είναι ενδεικτικό ότι, ειδικά για το αγροτικό κομμάτι, οι συγγραφείς υποδεικνύουν κιόλας τη δημιουργία τυποποιητικών μονάδων σε συγκεκριμένα σημεία της χώρας.
Όπως ο τίτλος της υποδηλώνει, η μελέτη επιχειρεί να «φανταστεί» την Ελλάδα σε 10 χρόνια από σήμερα. Το νούμερο δεν είναι τυχαίο καθώς η δεκαετία που έρχεται είναι κομβική όχι απλά για την παραμονή της χώρας στο ευρώ αλλά και για την οικονομική της επιβίωση γενικότερα. Η Ελλάδα καλείται να υιοθετήσει ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης που δε θα βασίζεται στην εσωτερική κατανάλωση και το δανεισμό αλλά στην εξωστρέφεια και την παραγωγή προϊόντων υπεραξίας.
Στον πυρήνα αυτού του μοντέλου (μαζί με άλλους τομείς όπως π.χ. η ενέργεια και ο τουρισμός) η McKinsey τοποθετεί την γεωργία και την παραγωγή τροφίμων, δυο «συγγενείς» κλάδους με τεράστιο και αναξιοποίητο μέχρι στιγμής δυναμικό. Προϊόντα όπως η φέτα, το γιαούρτι, το ελαιόλαδο, τα φρούτα και λαχανικά, η μαστίχα, ο κρόκος κ.α. μπορούν, σύμφωνα με τους αναλυτές της εταιρείας, να εξελιχθούν σε βασικούς πυλώνες ανάπτυξης κι εξωστρέφειας, ενώ «αναδυόμενοι αστέρες» όπως η υδατοκαλλιέργεια έχουν τεράστια περιθώρια να διευρύνουν την παρουσία τους στις αγορές του εξωτερικού. Βέβαια, στην κατεύθυνση αυτή θα απαιτηθούν σημαντικές αποφάσεις και δομικές αλλαγές, ώστε να ξεπερασθούν χρόνια διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής γεωργίας και της βιομηχανίας τροφίμων: Η αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας, το μέγεθος του κλήρου, η πιστοποίηση και το «κτίσιμο» δικτύων διανομής είναι μερικά μόνο από αυτά.
Διαβάστε ολόκληρο το ρεπορτάζ σε ειδικό αφιέρωμα του φύλλου της Agrenda που κυκλοφορεί εκτάκτως, αύτη την Παρασκευή, 23 Μαρτίου.

Πηγή:


http://www.agronews.gr/?pid=160&aid=78685&la=1