Σιταρόχορτο.

Το σιταρόχορτο έγινε γνωστό από την Ann Wigmore περίπου 50 χρόνια πριν, στην

προσπάθειά της να θεραπεύσει τον οργανισμό της από καρκίνο.

Το σιταρόχορτο καθαρίζει, αποτοξινώνει και οξυγονώνει το αίμα.

Περιέχει χλωροφύλλη η οποία βοηθάει στο να μεταφέρεται το οξυγόνο

στον οργανισμό και να αμύνεται κατά των ασθενειών από τον καρκίνο μέχρι

τη γρίππη.

Προτεινόμενα βιβλία σχετικά ';Living Foods for Optimum Health

by Brian R. Clement and Theresa Foy Digeronino';';Και φυσικά

όλα της Ann Wigmore.

Το σιταρόχορτο το κάνουμε χυμό και το πίνουμε δεν είναι κατάλληλο να το

προσθέσουμε στη σαλάτα μας.

Το σιταρόχορτο είναι ο βλαστός που παράγεται από σπόρο σταριού. Εκείνοι που

έχουν αλλεργία στο σιτάρι δεν επηρεάζονται από το σιταροχυμό διότι προέρχεται

από χόρτο και δεν περιέχει γλουτένη που είναι το συστατικό που δημιουργεί τις

αλλεργίες. Επίσης το σιταρόχορτο είναι πλήρης και εύπεπτη πρωτεΐνη όταν

αναπτύσσεται σε χώμα.

Το σιτάρι το βρίσκουμε όλο το χρόνο οπότε μπορούμε όλες τις εποχές να έχουμε

τον σιταροχυμό μας.

Πως το πίνουμε: 2 έως 4 κουταλιές της σούπας 3 έως 4 φορές την ημέρα

(σύμφωνα με τις συστάσεις της  Ann Wigmore) περισσότερο δεν χρειάζεται, το

υπόλοιπο το φυλάμε στο ψυγείο. Το πίνουμε αργά και με άδειο στομάχι. Επίσης

τρώμε μισή ώρα μετά αφού έχουμε πιει το χυμό. Εάν δεν μπορείτε να τον πιείτε

σκέτο λόγω του ότι έχει μια ασυνήθιστη γεύση και μυρωδιά μπορείτε να τον

προσθέσετε σε χυμό από πράσινα λαχανικά.

Εάν ο χυμός σας βγεί πικρός σημαίνει ότι ο σπόρος  ήταν πολυκαιρισμένος η δεν

ποτίστηκε αρκετά.

Για θεραπευτικούς σκοπούς καλό είναι να συνδυάζεται με ωμοφαγία.

Στην Αμερική υπάρχει το κέντρο ''Hippocrates Health Institute'' το οποίο

λειτουργεί από τους συνεχιστές της Ann Wigmore. Εκεί προσέρχεται το Κοινό και

μαθαίνει πως να τρέφεται με θεραπευτικό τρόπο. Το κέντρο αυτό λειτουργεί

έχοντας πάρα πολλές επιτυχίες σε πολλές ασθένειες αλλά το εντυπωσιακότερο

είναι στις εκφυλιστικές ασθένειες όπως καρκίνος, σκλήρυνση κατά πλάκας,

καρδιοπάθειες κ.λ.π

 

  Τρόπος παρασκευής:

Βάζουμε σπόρο σιταριού    σε γυάλινο βάζο, το οποίο γεμίζουμε με καθαρό νερό και το κλείνουμε με ένα πανί στερεωμένο με λαστιχάκι για να αερίζεται, ή σε τουλπάνινο σακκουλάκι που να κλείνει με μία κορδελίτσα για να μη σκορπίζονται οι σπόροι. Στην περίπτωση που επιλέξουμε τη μέθοδο με το σακουλάκι,  το βυθίζουμε σε ένα μπώλ με καθαρό νερό. Αφήνουμε να μείνουν για χρονικό διάστημα 10- 12 ώρες μέσα στο σπίτι, σε μέρος που να μη τα βλέπει ο ήλιος.

Στη συνέχεια, αδειάζουμε το νερό από το βάζο, ξεπλένουμε και τοποθετούμε (το βάζο με τους σπόρους) σε γωνία 45 μοιρών (ημικλινές) και σκεπασμένο με το πανάκι του για 2 ημέρες, βρέχοντας το και στραγγίζοντας το, τρεις φορές την ημέρα. Το στόμιο παραμένει σκεπασμένο με το πανάκι για να αερίζονται οι σπόροι και να μη μουχλιάζουν.

Αν χρησιμοποιήσουμε σακουλάκι τουλπάνινο, το αφήνουμε και αυτό επί δύο ημέρες πάνω σε ένα σουρωτήρι να στραγγίζει, αφού το βρέχουμε  τρεις φορές την ημέρα.

Μετά δύο ημέρες έχει βγει – είτε με τη μία μέθοδο είτε με την άλλη -  το φύτρο του και μπορεί να φυτευτεί ως ακολούθως:

Μέσα σε ένα πλαστικό κατά προτίμηση καφάσι ή σε ένα ταψάκι πλαστικό με τρύπες, στρώνουμε ένα χαρτί από σακούλα μαναβικής αφού την έχουμε τρυπήσει σε μερικά σημεία.

Από επάνω ρίχνουμε 2  εκατοστά κουμαρόχωμα αν είναι δυνατόν αποστειρωμένο και τοποθετούμε τα φύτρα του σιταριού σε πυκνή στρώση. Το ποτίζουμε με ένα ψεκαστικό σπρέι και το αφήνουμε στο μπαλκόνι μας  σκεπασμένο για να κρατά την υγρασία σε σημείο που να αερίζεται καλά χωρίς όμως να το βλέπει απευθείας ηλιακό φώς.

Το βρέχουμε απαραιτήτως με το σπρέι 3 φορές την ημέρα.

Μετά πάροδο τεσσάρων ημερών, αφαιρούμε το σκέπασμα ενώ συνεχίζουμε το πότισμα. Σε 5 ημέρες θα έχει παραχθεί πράσινο χορταράκι ύψους 15 εκατοστών περίπου. Κόβουμε με ψαλίδι το απολύτως πράσινο τμήμα. Δεν χρειάζεται πλύσιμο. Το χώμα και οι ρίζες οι οποίες έμειναν είναι άχρηστες πλέον. Για την παραγωγή νέου χορταριού η διαδικασία επαναλαμβάνεται εκ νέου.

Το χορταράκι το οποίο πήραμε, αποχυμώνεται σε κατάλληλο για αποχύμωση σιταρόχορτου αποχυμωτή δηλ. ψυχρής έκθλιψης για να μη καταστρέφεται η χλωροφύλλη, και πίνεται όπως αναφέραμε παραπάνω. Η περίσσεια φυλάσσεται στο ψυγείο για μία εβδομάδα.

Η διαδικασία μπορεί στην αρχή να μας φανεί χρονοβόρα και δύσκολη όμως τα οφέλη είναι πολλά αν εξαιρέσω και το συναίσθημα να παράγουμε εμείς κάτι οι ίδιοι και να το βλέπουμε να μεγαλώνει χωρίς την παρέμβαση τρίτων.

Ο χυμός του σιταρόχορτου έχει την ιδιότητα να θεραπεύει με τοπική χρήση εγκαύματα, τραύματα, μολύνσεις.

Χρησιμοποιείται επίσης για καλλυντική χρήση και υποστηρίζεται ότι βοηθά στην επανέκφυση νέων μαλλιών επίσης με τοπική χρήση.

Βιβλιογραφία:

«Γίνε γιατρός του εαυτού σου», Dr Ann Wigmore

«Anti cancer», Δρ Νταβίντ Σερβάν Σρεμπέρ

«Ωμή τροφή αντί μαγειρεμένη», Helmut Wandmaker

«Χορτοφαγική Ωμοφαγία», Φλώρα Παπαδοπούλου

Πηγή:¨http://www.omofagia.com/wheatGrass.html